Eigenlijk zijn er maar drie dingen die mannen écht boeien: bier, voetbal en vrouwen. Met het naderende WK kan Bavaria dan ook niet achterblijven met een actie die inhaakt op de Oranjekoorts.
Hoe? Met een combinatie van de drie genoemde elementen. En hoewel de ‘Dutch Dress’ niet zo origineel is als de eerdere ‘Leeuwenhose’ van het biermerk, is het idee voor het filmpje toch goed gevonden. Het promoot de actie en blijft leuk om naar te kijken.
Komkommertijd. De periode van het jaar waarin we ieder nieuwtje voorzien van een ventiel, zodat het lekker groot opgeblazen kan worden. Zo ook Jan & Yolanthe-gate. Wat begon met de beveiligingsbeelden van een parkeergarage, is nu uitgegroeid tot de hype van Komkommertijd 2009. Even een korte update voor de mensen die onder een steen hebben geleefd (bewust of onbewust).
Yolanthe wordt gesnapt met Wesley, Jan blijkt het te doen met Lisa, relatie kapot, Jan wordt op z’n jantje geslagen door Wim, de ex van Lisa, Yolanthe haalt het huis leeg van Jan, moeder van Jan spreekt publiekelijk van schande, moeder van Yolanthe vindt dat de moeder van Jan zich er niet mee moet bemoeien, Yolanthe gaat lekker op vakantie met Wesley.
Tot zover deze aflevering van de komkommersoap, die als voer dient voor de Albert Verlindes van deze wereld. Tv-programma’s openen ermee, weblogs staan er vol mee. Ook met grappen en grollen. Van het interview van de moeder van Jan maakt iemand een rap. Iemand anders meldt zich aan op Marktplaats onder de naam Yolanthe en zet onder andere een Televizier-ring uit 2003 te koop.
Van dat laatste geintje verscheen gisteren een commercial online. Die moet ons argeloze internetters doen geloven dat het een heuse Bavaria-commercial is, maar De Witte Geit is niet voor één gat te vangen.
Zoals je ziet: de typografie lijkt heel goed, maar is het net niet. Door een overijverige consument gemaakt dus. En daarmee rijst bij mij de vraag: moet je als merk nu blij zijn met dit soort initiatieven? Of moet je dit soort grappen zo snel mogelijk de kop indrukken?
Het geeft natuurlijk wel aan dat mensen je merkwaarden helemaal begrijpen en het zelfs kunnen koppelen aan iets actueels. Sommige merken lokken het juist uit. Neem KitKat, die consumenten vroeg een nieuwe KitKat-commercial te maken. Of Heineken, die een wedstrijd uitschreef om het vervolg op de Walking Fridge te bedenken.
Maar aan de andere kant: misschien wordt je merk wel geassocieerd met zaken waarvan je liever vrij blijft. Neem bijvoorbeeld de Polo-commercial, met de zelfmoordterrorist die een aantal jaar geleden werd gemaakt. Volkswagen ontkende de commercial zelf gemaakt te hebben en distantieerde zich van de inhoud. Feit is wel dat het filmpje online veel bekeken en geprezen werd.
Maar goed. De Witte Geit zou De Witte Geit niet zijn als hij nu een antwoord klaar zou hebben. Daarom: wat denken jullie? Consumenten aan de haal met je merk: handen op elkaar of handen in het haar?
Taal is een probaat middel om de tijd mee te doden. En ze stond aan de wieg van goedkoop vermaak zoals leesboeken, reclameteksten en de vertelkunst. Qua de vertelkunst: wie een verhaal goed vertelt, laat toehoorders erover nadenken. En degene die een verhaal héél goed vertelt, voorkomt dat ze erover nadenken. Die laat hen er direct in geloven.
Zo zijn vrouwenharten te veroveren. Vooral die van knappe vrouwen. Ook zij zijn een probaat middel om de tijd mee te doden. Op voorwaarde dat ze er aandacht voor hebben, laten ze zich vrij makkelijk inpalmen met een goed verteld verhaal. Knappe vrouwen krijgen alles altijd allemaal in de schoot geworpen. Hoeven nergens hun best voor te doen. Nooit ergens over na te denken. Kunnen het daarom ook niet goed en zijn snel geïmponeerd door een goed verteld verhaal.
Neem een fotomodel, zo mooi dat ze onder de haute couture zit. Ze is mooi en gevuld met pure leegte, waardoor het vreemd is dat je kleren aan ’r kunt ophangen, maar de wetenschap heeft natuurlijk niet overal een antwoord op. Een voorbeeld van een fotomodelachtig lege vrouw is Anne, de hoofdpersoon uit Een Meisje En Zeven Mannen. In de tiende aflevering van Onbedoeld Goed geen reclameteksten, maar vijf zinnen uit dat formidabele boek.
1. “Op Gum Valley heerste geen luxe, tenzij misschien in het hoofdgebouw, maar ze vertrouwde erop dat ze van de vrijheid en het nieuwe leven zou genieten als ze zich minder vreemd voelde en een beetje gewend was aan de zeven mannen.” (Pagina 51.)
2. “Wat is zijn karakter toch een vreemde mengelmoes, dacht het meisje, terwijl ze haar jurk uittrok en op de strijkplank legde.” (56.)
3. “Bezorgd keek Anne naar het stuk lende dat ze in haar hand hield, en schudde haar hoofd.” (59.)
4. “Hij is net een barometer, dacht ze; het ene moment staat hij heel hoog en het volgende is hij weer normaal.” (90.)
5. “‘Wat heeft meneer King hem gegeven?’ vroeg ze aan Rusty toen ze buiten gehoorafstand waren.” (101.)
