Wie heeft ‘m gezien, de ‘ooievaar en de gier’-commercial van Orange Babies? Een prachtig gemaakte commercial met een belangrijke boodschap over HIV. Vragend om hulp en steun. Altijd goed, zo’n goede zaak. Maar het helpt niet als-ie een beetje wollig qua boodschap verpakt is.
Zo helder als de commercial met de buiken was in 2008, zo wollig is deze commercial. Ondanks dat iedereen direct snapt dat de ooievaar voor leven staat en de gier voor de dood. En dat de ooievaar moet winnen in de strijd tegen HIV.
Maar waarom zo ingewikkeld gebracht? Waarom die overbodige metafoor? Waarom kan het gewoon niet zo helder, dicht op de huid en menselijk zijn als de ‘buiken-commercial’?
Soms vraag ik me af of bureaus niet alleen bezig zijn met een mooi filmpje maken. Even regisseurtje spelen, alles – of zo veel mogelijk – uit de kast halen, om dan tevreden achterover te gaan hangen, blij met het mooie resultaat. En de klant, die de beslissing neemt om ‘maar iets nieuws te doen’. Want we hebben die commercial met de buiken zelf al zo vaak gezien.
Dan wordt er soms vergeten dat de boodschap Jan en alleman moet pakken en dat het mensen moet activeren iets te doen aan het probleem. En dat het misschien een heel goed plan was om die ‘oude’ commercial te herhalen. Voor de herkenning, maar vooral om het op menselijke schaal belichten van het HIV-probleem, zodat het je echt raakt.
Wat de Bruine Beer betreft, mist deze commercial door het gebruik van de wollige metafoor, dat het menselijk is en blijft. Dat het een probleem is waarvan je het verdriet moet kunnen voelen als je kind geboren wordt met HIV onder de leden. Dat het je raakt.
En dat doet een toneelstukje van een ooievaar en een gier niet. Dat raakt me niet en doet geen recht aan het leed dat HIV nog dagelijks brengt in ontwikkelingslanden.
