Taal is een probaat middel om de tijd mee te doden. En ze stond aan de wieg van goedkoop vermaak zoals leesboeken, reclameteksten en de vertelkunst. Qua de vertelkunst: wie een verhaal goed vertelt, laat toehoorders erover nadenken. En degene die een verhaal héél goed vertelt, voorkomt dat ze erover nadenken. Die laat hen er direct in geloven.
Zo zijn vrouwenharten te veroveren. Vooral die van knappe vrouwen. Ook zij zijn een probaat middel om de tijd mee te doden. Op voorwaarde dat ze er aandacht voor hebben, laten ze zich vrij makkelijk inpalmen met een goed verteld verhaal. Knappe vrouwen krijgen alles altijd allemaal in de schoot geworpen. Hoeven nergens hun best voor te doen. Nooit ergens over na te denken. Kunnen het daarom ook niet goed en zijn snel geïmponeerd door een goed verteld verhaal.
Neem een fotomodel, zo mooi dat ze onder de haute couture zit. Ze is mooi en gevuld met pure leegte, waardoor het vreemd is dat je kleren aan ’r kunt ophangen, maar de wetenschap heeft natuurlijk niet overal een antwoord op. Een voorbeeld van een fotomodelachtig lege vrouw is Anne, de hoofdpersoon uit Een Meisje En Zeven Mannen. In de tiende aflevering van Onbedoeld Goed geen reclameteksten, maar vijf zinnen uit dat formidabele boek.
1. “Op Gum Valley heerste geen luxe, tenzij misschien in het hoofdgebouw, maar ze vertrouwde erop dat ze van de vrijheid en het nieuwe leven zou genieten als ze zich minder vreemd voelde en een beetje gewend was aan de zeven mannen.” (Pagina 51.)
2. “Wat is zijn karakter toch een vreemde mengelmoes, dacht het meisje, terwijl ze haar jurk uittrok en op de strijkplank legde.” (56.)
3. “Bezorgd keek Anne naar het stuk lende dat ze in haar hand hield, en schudde haar hoofd.” (59.)
4. “Hij is net een barometer, dacht ze; het ene moment staat hij heel hoog en het volgende is hij weer normaal.” (90.)
5. “‘Wat heeft meneer King hem gegeven?’ vroeg ze aan Rusty toen ze buiten gehoorafstand waren.” (101.)
