Het Roze Olifantje – Ik denk er niet aan

Posts getagged met ‘retro’

woensdag 1 december 2010   —  2 reacties » Lees meerLees minder

Retro, vintage of gewoon K?

haedtohead1Lijn

De afgelopen weken siert de campagne van Head To Head Media de Adformatie. Sieren is wellicht iets te veel van het goede voor deze campagne. Elke keer als ik deze campagne zie, komt op een of andere manier de jaren tachtig voorbijvliegen in mijn hoofd. Nu is er wel een soort van eighties-revival, maar niet in advertising volgens mij. Daar zijn we juist heel erg 2.0 of zelfs 3.0 als het even kan.

En dus verbaast me de aanpak van deze mannen. Juist als je in media doet, lijkt het me van belang dat 2.0 de boodschap is. Of dat je in ieder geval gebruikmaakt van een uitstraling die jouw merk laadt als ‘bij de tijd’, ‘social-ready’ en meer van die dingen. En daar slaat Head To Head de plank behoorlijk mis, wat mij betreft.

Eén ding moet ik wel toegeven: deze twee uitingen zijn de ergste uit de campagne. Het aanmatigende gebruik van klassieke grootheden, slecht acteerwerk met dito pruiken en het Stratego-spel, doen niet veel goeds. Op de site van Head To Head zie je gelukkig nog een aantal beelden voorbijkomen die beter zijn dan deze twee ‘typical eighties’-beelden.

headtohead1LIJN


donderdag 30 juli 2009   —  3 reacties » Lees meerLees minder

Nieuw, maar niet echt nieuw

5157_piano_48s_jcd_0

De campagne voor Stelle Artois, gemaakt door Mother, roept bij de Witte Geit wat twijfel op. Hoe mooi het ding ook is geëxecuteerd, hoeveel aandacht er aan het imiteren van vroeger tijden ook is besteed, en ongeacht met hoeveel zorg de retroscènes zijn gekozen die helemaal passen bij een licht biertje.

Allemaal mooi, maar hebben we dit niet al duizenden keren gezien? Denk aan de geïllustreerde Heineken-campagne aan het eind van de jaren tachtig. Of gemakkelijker: veel andere biercampagnes. Daarin zag je wel vaker, voordat Photoshop de wereld regeerde, mooie, zonnige platen met romantische taferelen en dito mensen. Al dan niet gefotografeerd.

Waarom is Mother zo blij met deze lijn? Omdat ie zo anders is in deze tijd? Omdat ie zo goed dat oude gevoel neerzet? Voor mij is het niets anders dan een prima imitatie uit de oude doos, zonder iets extra’s. De Witte Geit vraagt zich af waarom het anders zo goede Mother met dit ding komt.

5157_seaplane_48s_jcd_0


donderdag 19 februari 2009   —  1 reactie » Lees meerLees minder

Duff!

Ik vind de muziek van Duffy best aardig. Het veel gekopieerde retro-soundje, dat zo populair is geworden na Amy Winehouse, klinkt heel prima. En nu zit Duffy in een Diet Coke-commercial, want ze is populair (en ging gisteren nog naar huis met drie Britpop Awards). Van Coca Cola is bekend dat ze naast geweldige commercials, ook vreselijk kleffe commercials kunnen draaien, mini-feel-good-movie-commercials zeg maar.

In deze, inderdaad kleffe, commercial zien we Duffy rondfietsen ergens in een stad, zingend natuurlijk. En natuurlijk gaat iedereen zachtjes meezingen: het ultimieme Coca Cola-gevoel. Daar kan ik twee dingen van zeggen: erg knap dat als ik van zo’n feel-good-commercial zie, ik direct de associatie heb met Coca Cola. En twee: het plakt net zo erg als Coca Cola zelf.