Er werd al een week over gesproken, maar afgelopen weekend heb ik ‘m dan eindelijk in handen gekregen: de Gerda. Het CDA kan de laatste tijd weinig goeds doen in De Tweede Kamer (en dat heeft het deels aan zichzelf te wijten), maar om de CDA-politica Gerda Verburg zo aan te vallen vanwege haar glossy, is buiten alle proporties.
Sowieso gaat het niet om een glossy. Daarvoor is de Gerda met haar 52 pagina’s te dun en laat de kwaliteit van het papier te wensen over (want, zeg maar: niveau ANWB Kampioen). Die nietjes helpen trouwens ook niet. Maar dat is niet het belangrijkste. Critici zien volledig over het hoofd waar het om gaat.
Haar ministerie bestaat 75 jaar en dat jubileum wordt aangegrepen om het volk meer te vertellen over al het groen in ons land. Dan kun je een tv-commercial maken, een site lanceren en/of gaan twitteren, maar je kunt ook kiezen voor een luxe brochure. Als je dan meelift op het succes van personal glossy’s als Linda, Maarten en Youp en je hiermee zo’n 2 miljoen Nederlanders bereikt voor ‘maar’ 400.000 euro, dan is dat een hele prestatie.
De frontale aanval op Gerda Verburg door onder andere Marianne Thieme, Ineke van Gent en Boris van der Ham is duidelijk een voorbeeld van moderne politiek bedrijven en soundbites scoren, in plaats van met serieuze zaken bezig zijn. Ook Balkenende vond het nodig om zijn minister aan te pakken. Om de gunst van de publieke opinie. Terwijl hij zijn collega ook had kunnen steunen: argumenten voldoende.
Kijk, Gerda is een goed initiatief en aardig om te lezen, maar geen Gouden Leeuw waard. Maar de Bruine Beer voor de critici van Gerda is onbetwist, omdat zij partijpolitiek belangrijker vinden dan (potentieel) effectieve overheidscommunicatie.
