Het Roze Olifantje – Ik denk er niet aan

Posts getagged met ‘Nike’

zaterdag 16 juli 2011   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Verveling op het vliegveld

Dit voorjaar maakte Ronaldo, wereldvoetbalster van weleer, bekend dat hij stopt met voetballen. Het nieuws van zijn voetbalpensioen werd wereldwijd uitgezonden op tv, vaak vergezeld met mooie actiebeelden van de Braziliaanse dribbelaar.

Bij mij kwamen andere beelden van Ronaldo bovendrijven. Ik dacht meteen terug aan 1998. Want in dat jaar zette Nike met hun Airport ’98-commercial de toon voor de toekomst wat betreft voetbalcommercials.

De hoofdrol in de commercial was voor Ronaldo, maar hij werd daarbij ondersteund door de rest van het Braziliaanse voetbalteam uit die tijd, met sterren zoals Romario, Denilson, Juninho en Roberto Carlos. Ook cultheld Eric Cantona komt nog even voorbij.

Natuurlijk is Airport ’98 bedacht door Wieden+Kennedy. En hoewel de styling, het camerawerk en het gebrek aan explosies anders doen vermoeden, is de commercial toch écht geregisseerd door niemand minder dan John Woo, onder de vlag van Quentin Tarantino’s productiemaatschappij A Band Apart USA.

Nog steeds is Airport ’98 een van de beste en meest populaire voetbalcommercials ooit gemaakt. Met de liefde voor het spelletje en een vertraagd vliegtuig als eenvoudige uitgangspunten.


donderdag 24 juni 2010   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Never ending tennis

Tennis

Meestal speelt reclame in op de werkelijkheid. Maar dit jaar op het tennistoernooi van Wimbledon speelt de werkelijkheid in op de reclame. Bij het kijken naar de wedstrijd tussen Nicolas Mahut en John Isner, die wegens invallende duisternis werd stopgezet bij 59-59 in de vijfde set, dacht deze casino Grijze Muis terug aan die leuke Nike-commercial van vroeger.

De commercial, waarin tennislegendes Agassi, Sampras en McEnroe de hoofdrollen spelen, kent zijn oorsprong in the nineties. Toen langharige tennissers met roze rackets nog stoer waren.


vrijdag 21 mei 2010   —  2 reacties » Lees meerLees minder

De bal is rond

Bij voetbal is niks zeker. Het spel is pas gespeeld als het laatste fluitsignaal geklonken heeft. Tot die tijd kan er nog van alles gebeuren. Scoor je die beslissende goal, dan ben je de held. Maar wordt je splijtende pass gekraakt door een verdediger, dan ben je de schlemiel van het toernooi.

Hoe de wereldsterren het er dit WK van af gaan brengen, weet nog niemand, maar Nike geeft met deze commercial op schitterende wijze een aantal kijkjes in hun glazen bol. The story continues op hun YouTube-kanaal met onder meer de filmtrailer van de film over Ronaldo, een kort interview met de buren van Rooney en de Tell Sell-achtige commercial voor de Ronaldinho Samba-Robics.


vrijdag 2 april 2010   —  1 reactie » Lees meerLees minder

Do you think that’s air you’re breathing now?

1 april, dag van de flauwe grappen. Verder dan het niveau ‘je veter zit los’ komt het op zo’n dag vaak niet. Toch is er gister nog een grap gemaakt die het vermelden waard is. Die gaan we niet vertellen, maar we laten jullie wel dit filmpje zien. Nike onthult dat de lucht gebruikt in hun schoenen, geen gewone lucht is…


donderdag 11 maart 2010   —  4 reacties » Lees meerLees minder

Urban riverdancing

Cruijf

Om de nieuwe schoenen van Cruyff Sports te promoten, organiseerden de makers in samenwerking met het Rotterdamse designbureau DC een middagje ballen op straat. En niet met verwende (en te dure) eredivisiespelers, maar met ‘pure’ voetballers van de pleintjes: balgoochelaars Soufiane Touzani en Kenan Rathinho.

Het resultaat van het middagje freestylen is een urbanesque, online commercial, een printcampagne en een degelijke website. Vooral in de commercial komt de ‘afwijkende aanpak’ van Cruyff Sports en DC tot uiting. Helaas lijkt de aanpak wel af te wijken van eerdere Cruyff campagnes, maar komt hij daardoor wel in het rijtje van de grote jongens.

En eerlijk gezegd: de commercial kan zich niet meten met de poepdure Nike- en Adidas-films die regelmatig uitgebracht worden. Misschien is het voor de streetsoccerdoelgroep net voldoende. Maar ik ben niet overtuigd.

Ik vind het vooral ook jammer dat, in de laatste paar seconden van de commercial, de stoere streetmoves worden gegoten in een laf riverdance-achtig jasje. Alhoewel, misschien is urban riverdancing wel de trend van het moment, en ben ik als Bruine Beer helemaal out-of-sync met de realiteit.

De making-of van de online commercial is trouwens ook wel aardig.


vrijdag 17 juli 2009   —  1 reactie » Lees meerLees minder

Christ, hoe is ’t?

wat-je-niet-kunt-menen

Christ Clijsen, bekend van de gelijknamige website, won op 14 mei een set gymschoenen. Hoe? Door een slogan te bedenken bij een foto van een emmer vol krukken. In allerijl werd zijn adres ingewonnen, zodat de schoenen verstuurd konden.

Om de schoenenactie waardig af te sluiten met een slotbericht, werd de winnaar verzocht een foto te sturen van zichzelf, schitterend met zijn gympen. Dat gebeurde niet, hoewel het niet moeilijk is zo’n foto te laten maken. Kwestie van een fotoautomaat enteren met het schoeisel, munten inwerpen en de machine het werk laten doen.

En dat is gesteld dat je, anders dan Christ Clijsen, géén eigen camera hebt. Maar hij heeft een dot van een Nikon. Hij zegde toe een foto te sturen, maar hield zijn woord niet. Na herhaalde verzoeken zegde hij nog een paar keer toe en brak telkens zijn belofte.

Alsof hij niet weet met wie hij solt! Alsof hij geen schoenen had gekregen. Alsof hij zijn adres niet had prijsgegeven aan een stel wilde beesten. Alsof hij zich op zijn website niet motivated, creative, confident, spontaneous, social én structured noemt. En alsof met ‘herhaaldelijk’, niet vier keer bedoeld wordt, maar slechts twee of drie keer.

Op 12 juni ’9 schreven we: “Hallo Christ, het is dat er geen tijd is om te wachten, maar anders zouden we wachten op een foto van jou en je Nike Shag Buil-schoenen. Waar blijft die? Groeten sowieso.” Op 18 juni: “Christ, jongen. Veel weten we niet, maar wel waar je woont. Dus: zul je niet eens een foto sturen als daar herhaaldelijk om gevraagd wordt?”

2 juli: “Christ! Allemachtig. Nog steeds geen foto te bekennen. Druk als een klein baasje? Overspannen? Dood? Weggejogd van de bewoonde wereld zonder moderne communicatiemiddelen? IIG: al ligt je hoofd eraf, zo ga je niet om met mensen die je een paar schoenen geven voor een niet-eens-heel-goede slogan.”

En op 7 juli: “Kom Christ, niet bang. Even een fotootje, als teken van leven en zodat we de schoenenactie als mannen kunnen afsluiten. Hartelijks.” Tot zover. De actie is afgesloten. Binnenkort: een nieuwe.