Verleden week stond de kantine in de VVV in Limburg even helemaal op zijn kop. Er werd een heuse shoot gehouden voor de nieuwe commercial over Limburg. Stagiaire Mirna zat die dag al vanaf half 9 zenuwachtig op een kantinestoel te draaien voor de opnames. Haar collega Anja was te laat. Ze stond vast in een file op de A2 en zij was degene die bij de plaatselijke buurtsuper een pot asperges zou gaan halen.
In de tussentijd tillen VVV-medewerkers Ruben en Vivian voorzichtig een schilderij met Limburgs tafereel van de witte kantinemuur. “Kijk, dit is een mooie achtergrond voor de spot,” stelt Ruben. “Moet je alleen even hier met je hoofd voor die spijker gaan staan Mirna, dan ziet niemand hem meer.”
Anja, die ondertussen binnengekomen is, heeft vakkundig een asperge aan een vork geprikt en geeft hem aan Mirna. Ruben loopt naar de handycam op een stapel VVV-boeken en roept als een professionele regisseur om stilte voor de opnames.
“Kan ie?” Mirna knikt terwijl ze gefocust naar de doorgebogen asperge kijkt. Maar nog voordat Ruben het woord actie kon roepen barst Vivian in lachen uit. “Het lijkt wel een piemel!” Dan beginnen ook Anja en Mirna te bulderen van het lachen. “Hahaha, nu je het zegt! Wel een slappe piemel dan!” lacht Anja.
“STILTE!” roept Ruben geïrriteerd. “Ga dan even ergens anders staan, verdomme! Zo kan ik toch niet opnemen?” De vrouwen verlaten quasi-gepikeerd de kantine. Door de ruit in het kantoor ernaast blijven ze ginnegappend toekijken. Ruben slaakt een zucht en mompelt: “Actie!”
