Met kunst doet het Roze Olifantje niet zoveel. Dat hebben we laatst nog in een berichtje geschreven. Voor één keer, toch een uitzondering. Omdat de Gouden Leeuw het zo’n leuk ding vindt en het zeker raakvlakken heeft met communicatie.

In Amsterdam zijn meerdere metrostellen van binnen versierd door een aantal kunstenaars en illustratoren. Heel tof om te zien, want die saaie metro-interieurs zijn nu opeens een prima plek om te zijn. Bovenstaand beeld is gemaakt door Ingrid Robers, een bekende en bekroonde illustrator uit Amsterdam. Haar werk heet ‘Gedachtentrein’. Meer werk zien? Klik hier.

Tags: Amsterdam, GVB, Ingrid Robers, kunst, metro
Gepost door De Gouden Leeuw  —  Nog geen reacties / reageer »

Als ware liefhebber van reclame zie ik met grote voldoening dat reclame zich gedienstig opstelt tegenover de kunst. Een mooi voorbeeld daarvan is de outdoor campagne voor de nieuwe, vuistdikke roman van Thomas Rosenboom.

Thomas Rosenboom is een van de meest succesvolle schrijvers van de afgelopen twee decennia. Zijn boeken verschijnen in talloze drukken en hij verkoopt honderdduizenden exemplaren per titel. En hoewel verkoopcijfers niets zeggen over de literaire kwaliteit van een boek (zo getuigen De Da Vinci Code, Komt Een Vrouw Bij De Dokter en Nieuwe Buren), zijn ze in Rosenbooms geval veelzeggend.

Ondanks dat hij het dus niet nodig lijkt te hebben, zetten hij en zijn uitgever Querido abri’s en mupi’s in voor de introductie van zijn nieuwe boek Zoete Mond. Ook Youtube wordt dankbaar benut. Ik juich deze commerciële ontwikkelingen toe. Hopelijk zet het nog meer mensen tot lezen aan.

Tags: abri, boek, davinci code, komt een vrouw bij de dokter, kunst, literatuur, mupi, nieuwe buren, outdoor, querido, reclame, roman, rosenboom, thomas rosenboom, zoete mond
Gepost door De Gouden Leeuw  —  Nog geen reacties / reageer »

Ik neem het over van De Witte Geit, want ik heb de antwoorden. Eigenlijk zijn de teasers geen teasers. Het is gewoon kunst! Het Tilburgse kunstenaarscollectief Whatspace is verantwoordelijk voor de advertenties. In elke advertentie plaatsten zij een afbeelding van een kunstwerk. Op die manier wilden zij rumoer veroorzaken. Tot grote teleurstelling van de initiatiefnemers is dat nauwelijks gelukt.

Mooi initiatief, jammer dat het dan weinig oplevert. Maar dat kan geen reden zijn om niet meer van dit soort plannetjes te bedenken en uit te voeren. Mensen confronteren met kunst is prima en ik ben dan ook voorstander van meer kunst in de openbare ruimte.

In het Brabants Dagblad hebben vier uitingen van Whatspace gestaan. De eerste heeft De Witte Geit gemist. Dat was werk van de Israelische kunstenares Keren Cytter. Om het goed te maken, laat ik hieronder de intrigerende korte film Something Happened van haar zien.

Tags: advertentie, Brabants Dagblad, Keren Cytter, kunst, teaser, tilburg, whatspace
Gepost door De Gouden Leeuw  —  3 reacties / reageer »

Een groep kunstenaars in New York heeft onder de bezielende leiding van Jordan Seiler meer dan 100 billboards benut als expositieruimte voor hun streetart. Maar niet nadat de nacht en dag ervoor een flink aantal vrijwilligers de billboards had ‘gewhitewasht’.

Als De Gouden Leeuw vind ik dit gaaf. Het gaat me er niet om dat kunst de plaats van reclame zou moeten innemen, want ik vind reclame minstens even belangrijk als kunst. Waar het om gaat, is dat New York vergeven is van outdoor adverstising.

Niets mis mee. Hoort bij het karakter van de stad, maar dan lijkt het me onnodig om nog op vele honderden plaatsen in New York illegale billboards te exploiteren. Juist die illegale billboards zijn nu op een andere manier gebruikt. Het werd die groep kunstenaars te veel en ze hebben er werk van gemaakt.

Update: online magazine IllegalSigns.ca publiceerde gisteren een interview met Jordan Seiler.

Tags: billboards, illegale billboards, Ji Lee, Jordan Seiler, kunst, kunstenaars, new york, outdoor, reclame, streetart, whitewash
Gepost door De Gouden Leeuw  —  Nog geen reacties / reageer »

Er was al leven dat kunst imiteert. Zweefvliegen die wespen nadoen. Reclamemensen die andere reclamemensen na-apen (zoals de berichten van De Paarse Krokodil laten zien). Je hebt Frans Duijts die zingt als André Hazes. En je hebt de talentloze Lenny Kravitz, die een riff van Jimi Hendrix kopieerde en er rijk mee werd.

Op twintig maart jongstleden verscheen het bericht over leven dat een blog over reclame nadoet. In Botswana werd een roze olifantje geboren, vlak na de lancering van Het Roze Olifantje. Nu begint roest op de vuilnisbakken van Albert Heijn hout te imiteren. De vraag bij dat alles is: al die imitaties, al die dubbelingen, alsof iets nieuws verzinnen moeilijk is – houdt het ooit op?

Om die vraag voor eens en altijd te beantwoorden: nee, dat houdt nooit op, en wel om de volgende drie redenen. 1. Omdat echt en namaak niet van elkaar te onderscheiden zijn. 2. Omdat sommige kopieën beter zijn dan het origineel en daarom geprezen moeten. 3. Omdat imitaties en dubbelingen natuurlijk zijn.

Dat laatste is te zien aan de zweefvliegen die wespen imiteren en aan baby’s. Baby’s zijn nagemaakte mensen. En modelbaby’s hebben, evenals volwassenen trouwens, bijna alles dubbel. Twee ogen, oren, armen, duimen, hersenhelften, dijbenen, knieschijven, nieren, wangen, wenkbrauwen, schouderbladen, heupgewrichten, wreven en ga zo nog drie uur door.

Het is niet voor niks dat je een halve haan koopt bij de snackbar en geen hele. De rechterhelft van een haan telt dezelfde ingrediënten als de linker. Een vleugel, een poot, enzovoort. Mens en dier hebben allerhande lichaamsdelen dubbel. Niet alle. Zo heeft het gros een hart, maar dan wel een met twee hartkamers en twee boezems.

Een geslachtsorgaan, dat bezitten dieren slechts 1, buiten dieren gerekend die zich ongeslachtelijk voortplanten, zoals sommige wandelende takken, hagedissen en kalkoenen. Ook mensen hebben doorgaans één geslachtsorgaan. De primitiefste kopieermachine om mensen mee na te maken, doet het niet zonder medewerking van man en vrouw. Het gevolg is dat de twee sinds mensenheugnis jacht op elkaar maken. Op zonnige lentedagen als vandaag nog meer dan anders.

Tags: imitatie, kunst, nagemaakte mensen, roest, wreven
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  1 reactie / reageer »