Op menig verjaardagsfeestje besproken: de Walk-in Fridge-commercial van Heineken. Onontkoombaar is het vervolg op deze spot natuurlijk. In de sequel zien we een Babylonische spraakverwarring met een Poolse aannemer leiden tot, again, hilarisch schreeuwende mannen. Vanaf komend weekend op televisie, maar nu al te zien op Het Roze Olifantje (zodat je vanavond een scoop hebt op de verjaardag van Tante Truus).
Posts getagged met ‘commercial’
Gezondheid!
Alles gaat fout in de SNS Bank-commercial
Grappige en vooral herkenbare commercial van de mannen van KesselsKramer voor twee producten van de SNS Bank. De Plafondrente Hypotheek en de Spaarrekening Hypotheek. Deze producten worden overigens in de tag-on nader verklaard. Een slimme zet waardoor je in de hoofdcommercial één heldere boodschap kunt communiceren. Met een hypotheek van de SNS Bank kun je met een gerust gevoel wonen (ook al gebeuren er nog zoveel ongelukjes). Het gordijn in de stofzuiger had overigens bij mij thuis gefilmd kunnen zijn. Zo ontzettend herkenbaar! Goed werk, mannen.
Lights and magic
Land on your own moon
Als het 1999 is en je Playstation inmiddels een rijzende ster onder het steeds breder wordende gamepubliek, de PS2 op het punt staat gelanceerd te worden en je de échte gamers – die jouw merk hebben grootgemaakt - niet wil verliezen aan de concurrentie. Wat doe je dan? Dan doe je dit!
Een geweldige monoloog die ervoor zorgde dat de verkoop van PS1 een laatste boost kreeg voordat zijn opvolger het stokje overnam. De film is bedacht door TBWA London en onmiskenbaar geregisseerd door Chris Cunningham, die zijn mysterieuze TL-balklichttechnieken en vervreemdende, vervormde gezichten-truc (bekijk de clips van Aphex Twin maar eens) toepast op een leuk meisje met vlechten, dat opeens een alienesque eng meisje met vlechten wordt.
De mooie copy, gesproken in dat aandoenlijke Schotse accent, maakt het geheel tot een inspirerende commercial. Chris Cunningham schopt kont.
Come wander with me
Waarschijnlijk geen opzet, maar wel onhandig. Het nummer in de commercial van Lacoste is exact hetzelfde als dat in de commercial van RVS. Niet echt slim, lijkt mij, omdat ik denk dat mensen RVS associëren met het liedje gezongen door Bonnie Beecher. Of kijk ik te veel reclame op tv en is de rest van Nederland de RVS-commercial al vergeten?
Beroemd of berucht
Vele merken kiezen een celebrity als ambassadeur. Nationale en internationale campagnes worden, vaak met succes, opgeleukt door een bekend gezicht (of lichaam). Toch zien we steeds vaker campagnes die stopgezet zijn, omdat de ster in kwestie zich even niet bewust was van de verantwoordelijkheid die zo’n verbintenis met zich meebrengt.
Denk bijvoorbeeld aan de recente rel rondom olympisch zwemkampioen Michael Phelps en zijn wietpijp. (Phelps verloor zijn contract met Kellogg’s.) Of aan de losse handjes van popster Chris Brown. (Kaumgomgigant Wrigley haalt nieuwe commercial met hem erin van de buis.) Vraag me af of een merkcampagne eigenlijk wel afhankelijk moet zijn van het maatschappelijke verantwoordelijkheidsgevoel van een celebrity. Wat vinden jullie?
Strepen en sterren
De Celebrate Originality-campagne van Adidas is echt wunderbar. Met onder andere een zéér dikke commercial (inclusief tig sterren en lekker muziekje), een uitgebreide, inspirerende website die je zeker even moet bekijken en een Facebook-contest. Ik zeg: leuk feestje!
Niet elke bank is het beroven waard
De humor die onze buren in Azië hebben wordt vaak niet gesnapt door ons westerlingen. Maar bij deze commercial is die kloof er niet. Een erg leuk en bovendien nogal droog verhaal over een groep mannen die een bank wil beroven. De hele setting is te droog voor woorden. Het einde is zoals je een beetje had kunnen verwachten, maar maakt ‘m niet minder leuk. Tip: als je van plan bent een bank te beroven, check dan eerst wat voor bank…
Monty Brooks
Geweldige flauwekul voor Gatorade, overigens in de goede zin des woords: een prachtige mix van Monty Python en Mel Brooks. De beroemde scène uit The Holy Grail, waarbij de ridders over de brug moeten zien te komen is hier gebruikt, maar dan met een extra humorlaagje van Mel Brooks… Gejat maar wel leuk!