Soms voel je als Bruine Beer aan alles dat iets schijtwerk is. Maar je gedachten gestructureerd op papier krijgen, is een tweede. Dus om deze commercial door de mangel te kunnen halen beginnen we maar gewoon bij het begin.
De commercial opent met een shot van een duister gymzaaltje waarin iemand zich voorstelt. Alonzo Mourning schijnt de man te heten, en hij schijnt ook aardig te kunnen basketballen. Ik had nog nooit van hem gehoord, en ik gok vele kijkbuiskindertjes met mij. Tot zover is nog niet verklaard waarom we naar een commercial aan het kijken zijn met een basketballer. Want ik kan verklappen, voor de vlugge denkers onder ons, het is niet de nieuwe spot van Nike.
Hij vertelt ons dat AirMaster zijn prestaties verbetert. En dat zijn niet z’n schoenen! Nee, AirMaster is een speciaal tapijt van Desso dat ervoor zorgt dat er minder fijnstofdeeltjes in de lucht komen. Tot zover nog steeds geen verklaring voor de dunkende kerel in de commercial.
Maar dan komt het. De beste man schijnt astma te hebben. En als je astma hebt, zijn vliegende fijnstof deeltjes geen pretje natuurlijk. Maar aangezien je niet basketbalt op tapijt, staat Alonzo ineens in een huiselijke omgeving. Met een basketbal in zijn handen, dat dan weer wel.
Maar waarom een basketballer kiezen als spokesperson die al meer dan 2 jaar geleden gestopt is? Waarom iemand kiezen die alleen bekendheid geniet bij basketballiefhebbers? Waarom een Amerikaan in een commercial van een Nederlands bureau? Waarom is er niks te vinden over de astma van Alonzo Mourning, maar wel over zijn nierproblemen? Waarom niet duidelijker vertellen dat astmapatiënten vaak kiezen voor harde vloeren i.p.v. tapijt, maar dat dat nu niet meer nodig is dankzij Desso? Waarom een hele commercial gericht op astmapatiënten?
De vragen hangen nu als losse deeltjes te zweven in de lucht. Zoveel vragen dat zelfs De Witte Geit naar adem staat te happen. Maar ik ga de antwoorden niet eens afwachten, mijn oordeel is geveld: het stinkt.
