Siegfried & Roy, de wereldberoemde ex-junks en magiërs, gaan weer voltijds optreden. Nadat Roy Horn op 3 oktober 2003 een bijna-doodervaring kreeg van een witte tijger (omdat het beest tijdens een show meende een magiër als een welp in het nekvel te kunnen bijten), zag Roy zich gedwongen te revalideren. Het duo trad in geen jaren meer op.

Op 28 februari jongstleden verzorgden de heren een benefietoptreden in Las Vegas. Sindsdien stroomt hun Duitse artiestenbloed weer ongemeen hard. Ze zijn niet meer te stoppen. Vanaf de zomer van 2009, nog negen nachten slapen, gaan ze op wereldtournee en ze nemen mee: De Gouden Leeuw, een dier dat als redelijk mak te boek staat.

Tags: 3 oktober, artiestenbloed, bijna-doodervaring, duo, gouden, Las Vegas, leeuw, Lou Ruvo Brain, mak, Montecore, nekvel, Roy, schaap, Siegfried, The Mirage, tijger, witte
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  2 reacties / reageer »

Wie binnen drie minuten een stuk of acht levensgrote donuts weet weg te weken zonder tussendoor de lippen af te likken, krijgt een vermelding in het Guinness Book Of Records. Zoiets roept vragen op. Bijvoorbeeld: is het moeilijk om donuts te eten zonder de lippen af te likken? Gaat het hier om een reclamestunt van het gilde der donutbakkers? En: in wat voor wereld leven we?

Om de laatste vraag te beantwoorden: we leven in een wereld waar een piepjonge kraai een aangevreten donut uit een politieauto steelt, terwijl zijn handlanger de bijbehorende politieman afleidt door op de motorkap te dansen. Een wereld waarvan men zegt dat het ongelooflijk is wat je er zoal meemaakt als je er eenmaal geboren bent. Iets anders: vijf onwaarschijnlijke zinnen uit reclameteksten.

1. “De ultieme droom van veel mensen: een verzonken badkuip.”

2. “Charme benevelt de melange van zakelijkheid en een zweem van florale speelsheid.”

3. “De dokter ging, al roerend, in zijn kop koffie zitten.”

4. “Wij zoeken een Remote Head Operator.”

5. “Interieur met elektrische sfeerhaard.”

Tags: donuts, elektrische sfeerhaard, guinness, politieman, remote head operator, roze
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  2 reacties / reageer »

De toenmalige directeur van luchtvaartmaatschappij Air Berlin liet omstreeks 1980 leesboeken sturen naar klanten die een transatlantische vlucht bij hem boekten. Het boek in kwestie was steeds Linden Grierson’s ‘Een meisje en zeven mannen’.

Anders dan de titel deed vermoeden, was het boek een effectief slaapmiddel. In de begeleidende brief bij het boek garandeerde de directeur zijn reizigers dan ook dat ze uitgerust op hun bestemming zouden aankomen als ze het boek tijdens de vlucht lazen. Hij had niks te veel gezegd. Er was een klant, Peter Valkema heette hij, die al in slaap viel na lezing van de beginzin: “Anne Carrington-Smythe keek uit haar raam naar het in de zon glinsterende water en geeuwde.”

De eigenaar van een concurrerende vliegmaatschappij wilde indertijd ook meer geld verdienen. Niet met behulp van een give-away die tot klantenbinding leidde, maar door passagiers te laten betalen voor toiletbezoek. De gevolgen lieten zich makkelijk raden. Vooral met deze vijf sleutelwoorden: gierige, reizigers, doen, gevoeg & kotszakken.

Maar over ‘Een meisje en zeven mannen’ gesproken: één meisje en zeven mannen maakt in totaal acht personen. Drie mensen maakt soms al een menigte. Acht min drie is vijf. En ziedaar: vijf nieuwe, onbedoeld goede zinnen uit reclameteksten.

1. “In deze volledig herziene versie wordt in klare taal uit de doeken gedaan wat het doel is: de lezer kan er kennismaken met de processen die gaande zijn in de evolutie van het licht.”

2. “Als u altijd al zelf in een Ferrari wilde rijden, kom dan naar de Ferrari Day-dagen.”

3. “Ook worden de gereedschappen aangereikt om met de energieën uit de verschillende egolagen om te gaan.”

4. “Jaren later heeft Fleur haar studie al jaren afgerond en is ze bezig met haar derde baan.”

5. “Filigraan zweeft de afzuigkap boven het kookeiland in de ruimte.”

Tags: Air Berlin, Anne Carrington-Smythe, bezig, een meisje en zeven mannen, egolagen, Ferrari, filigraan, geld verdienen, gierige reizigers, give-away, onbedoeld, Peter Valkema
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  3 reacties / reageer »

Kwartaal in kwartaal uit krimpt de economie. Dus mag er gesproken worden van een recessie. En er mag schaamteloos gewanhoopt worden. Het goede aan wanhopen is dat het vindingrijk maakt. Slachtoffers van de laagconjunctuur redden hun hachje met uitvindingen, onvermoed entrepreneurschap en gewiekste omgang met centen en percentages.

Zo bedacht en ontwikkelde een zekere Marwin vanmorgen nog de pokerbril: een zonnebril waarop, als je goed kijkt, de weerkaatsing te zien líjkt van slechte kaarten. Hij pokert nu voltijds, al hoeft hij het voor het geld niet meer te doen. Ene Goedele vond, als variant op het vissen, het zogeheten watervogelen uit. Ze watervogelt haar avondmaaltijden bij elkaar, plus die van anderen.

Weer iemand anders werd ontslagen en haastte zich naar het CWI. Niet om er een uitkering aan te vragen, maar om versterking te bieden. Joachim en Peter verkopen lucht. De broers pompen autobanden op voor geld, en wel zo dat die de optimale, energiezuinigste spanning krijgen. Hun klanten verdienen de kosten makkelijk terug, zo gaat het verhaal, want de ideale bandenspanning scheelt zeven procent aan brandstofkosten.

En dan is er nog de keukenverkoper CVT, met vestigingen in Tilburg en Breda. Daar goochelt men tegenwoordig met keukens, waardoor nieuwsgierige klanten blijven komen. Van keukenschets, via digitale plattegrond en 3D-uitwerking naar eindresultaat is een visueel spektakelstuk. Ga dat zien!

Tags: CVT, entrepreneurschap, Goedele Smeulders, hachje, recessie, vindingrijk
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  2 reacties / reageer »

Terwijl de Mexicaanse griep internationaal slachtoffers maakt, gaat nu het gerucht dat ook vernieuwde Dreft de gehele wereldbevolking bedreigt. Het nieuwste Dreft-afwasmiddel zou zo agressief zijn dat het behalve hardnekkig vuil, ook mensen oplost.

Het Roze Olifantje heeft beslag gelegd op vier Dreft-commercials die te macaber zijn voor vertoning. Macaber, omdat er kinderen in wegteren op verdacht realistische wijze. In elk van de reclamefilms is te zien hoe hyperactieve jongelingen hun ouders ingenieus treitert. Als ze voor straf de afwas moeten doen, breken ze de keuken af.

En daarna komt het. De kinderen bespuiten elkaar met Dreft. Vernieuwde Dreft, met natuurlijke extracten, zo staat te lezen op de fles. Zodra het afwasmiddel in contact komt met de huid, beginnen de kinderen te vergaan als slakken op een zoutsteppe. In de slotscène zijn ze opgelost en komen de ouders weer in beeld: gearmd, tevreden kijkend en met de pay-off: “Dreft, voor een perfect gezinsleven, net als vroeger.”

De Wereldgezondheidsorganisatie weet van de films, maar heeft nog geen maatregelen aangekondigd. Ze spreekt in een persbericht alleen haar zorgen uit en roept Dreft-gebruikers op de afwas tot nader bericht te laten staan. Fabrikant Procter & Gamble spreekt van loos alarm. Het zou gaan om een reeks afgekeurde reclamespots.

Een woordvoerder van de multinational brengt opheldering: “We werkten aan een nieuw imago voor de afwasdivisie van Dreft. Dat imago moet minder bedaagd. Ouderwets, handmatig afwassen moet cool worden, avontuurlijk. We hebben daarom een pitch uitgeschreven onder Nederlandse reclamebureaus. Eén bureau heeft een aantal commercials opgenomen met terminaal zieke kinderen uit alle windstreken erin. Die kinderen wilden graag nog één keer schitteren. Dat deden ze, voor de film. Ze stierven ervoor. De nabestaanden waren laaiend enthousiast.”

Zo niet de productenfabrikant. Die vond de reclamefilms ‘too far out of the box’, al voldeden ze aan de briefing. “En ze zijn nog grappig ook,” vertelt de zegsman. “Dat telt. Want humor in reclame zet tot kopen aan. Dat heeft Madelijn Strick van de Radboud Universiteit in Nijmegen onomstotelijk aangetoond. Ze promoveert morgen, op 29 mei, op het onderwerp.”

Tags: Clogged Syphon, Dreft, gerucht, humor, Madelijn Strick, natuurlijke extracten, perfect gezinsleven, slakken op een zoutsteppe, Wereldgezondheidsorganisatie
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  2 reacties / reageer »

Goedkoop vermaak ligt voor het oprapen. Dat bewijzen reclamefolders, sommige junks en de Tilburgse Meimarkt sinds jaar en dag. Op de negenentwintigste editie van die markt was de roman ‘Een Slaafse Hond’ van Françoise Sagan te vinden. Een Slaafse Hond is een boek dat, volgens lezer Ake van Arkel, niet één grap bevat en toch grappig is. Het is bovendien een boek dat zich afspeelt in een Franse mijnstreek.

Een Slaafse Hond gaat over een affaire tussen een boekhouder en een hoer. De boekhouder werkt in een Franse kolenmijn. De hoer is een typische hoer in haar nadagen met losse contacten in de onderwereld. Omdat de boekhouder een kamer van haar huurt, leren ze elkaar kennen. De twee gaan weinig met elkaar om totdat hij juwelen vindt die zijn buitgemaakt bij een roofmoord. De oude hoer weet niet beter dan dat hij de dader is, begint hem te begeren dankzij de erotiserende werking van misdaad en krijgt ontzag voor hem.

Zijn plots verworven aanzien bevalt de boekhouder. Hij geeft de buit niet aan bij de politie, maar houdt die voor zichzelf. Denkt hij. Wanneer de oude hoer de juwelen doorspeelt aan de criminelen die ze kent, komt er een thrillerachtige hulplijn in het verhaal die razendsnel leidt tot een ontknoping en die de titel van het boek verklaart.

Kortom: Een Slaafse Hond is een boek zoals vele andere unieke boeken. Lees het eens door, op een dag dat de tijd niet op lijkt te kunnen. Of lees de volgende vijf onbedoeld goede zinnen uit reclameteksten.

1. “Kom, om de collectie te bewonderen en om de sensatie van het voelen te beleven.”

2. “Hij stortte zijn hart tot op het bot bij haar uit.”

3. “Schitterend was nog nooit zó schitterend.”

4. “De vele modellen plus het uitgebreide stof- en leerassortiment maken iedere combinatie mogelijk – de slogan ‘we dromen een huis vol mooi en bijzonder’ onderstreept dat volledig.”

5. “Uitreiking van de wedstrijdbal wordt vastgelegd door een professionele fotograaf, die u naderhand ontvangt als aandenken.”

(Bronnen zijn niet opvraagbaar.)

Tags: Ake van Arkel, boekhouder, Een Slaafse Hond, erotiserende werking, wedstrijdbal
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  Nog geen reacties / reageer »

Er zijn vragen waar je van wakker zou liggen als je er tijd voor had. Vragen die je zelf niet kunt beantwoorden, bijvoorbeeld door een gebrek aan knowhow. Vragen die je graag verbindt aan een prijs, zodat de kans bestaat dat de goochemerds der aarde zich ermee gaan bemoeien. Vragen over de actualiteit, over historische kwesties, onvoorziene gebeurtenissen en verwachte gebeurtenissen die uitblijven.

Vragen als: wat voor geluid maakt een giraf? Wat betekent het beeldmerk op de foto (dat onlangs werd gesignaleerd op een afgesloten container in Den Haag)? Waarom bezorg je uitgerekend de mensen om wie je het meest geeft, de meeste ellende? Waarom worden hersens belast met kwesties die van generlei belang zijn? Was Jezus van Bethlehem een geboren winnaar die roekeloos werd van zijn successen en door een moment van onoplettendheid het leven liet?

Allemaal lastig te beantwoorden kwesties en uitstekend materiaal om prijsvragen aan te verbinden. Maar! Een nieuwe prijsvraag starten zou getuigen van, zoals Jezus verzuchtte toen hij verraden werd: “Pure lameness.” Dus, zonder verder gedoe: de winnaar van de Rosselló-prijsvraag is Christ Clijsen. Hij ontvangt de schoenen dankzij het idee om een wereldwijd inzetbare, beloftevolle én begrijpelijke, Engelstalige slagzin te bedenken: “Rosselló makes you feel young.”

Inzenders die niks krijgen behalve een vermelding, zijn Joep, Bartjes, Ralf Emmerich & One Insider. Met ‘Rosselló’s olijven – niet voor oude wijven’ eindigt Joep op de eerste plaats waar je niks mee opschiet: de tweede. Joep refereert handig aan Bertolli, de directe Rosselló-concurrent die in haar reclames standaard de graftakkenmarkt aanspreekt. Bartjes is derde met: “U loopt gegarandeerd weg met de olijven van Rosselló.” De aanspreekvorm is te formeel, past niet bij het hippe olijvenmerk, maar verder geen commentaar.

Inzender Emmerich heeft zich beter in Rosselló verdiept, gezien zijn: “Rosselló. Pas op! Glad.” Maar materiaalkennis alleen is niet genoeg. Daarom is hij de derde verliezer. Tot slot, als vijfde geëindigd: One Insider. Zijn slagzin: “Rosselló. Olijven zonder pit, voor mensen met!” Had gewonnen kunnen hebben, ware het niet dat de zin te erg geïnspireerd is op de bestaande: “Rosselló. Olijven zonder pit, voor mensen met.”

Tags: bemoeien, Jezus, prijsvraag, pure lameness, Rosselló
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  2 reacties / reageer »

In een vorig leven was de legendarische piloot Colt King Cobra preparateur in een natuurmuseum. Op een goede dag gaf hij de piepjonge, getalenteerde vliegenier Ernst Ploeggeest les in zijn privéjet. Voordat hij Ploeggeest, zijn gedoodverfde opvolger, de “overbanked turn” en de “wingover” aanleerde, vroeg hij: “Ploeggeest, hou jij van vliegen?”

De gedoodverfde opvolger zei van wel, waarna King Cobra een bord vol brom- en vleesvliegen klaarmaakte in het keukentje van de privéjet. Ploeggeest, die erg opkeek tegen de levende legende, kon de vliegen vervolgens niet weigeren. De moraal van het verhaal: ontzag hebben is niet goed. De moraal van de volgende vijf zinnen uit de serie Onbedoeld Goed: de reclame best online casino is een prachtvak.

1. “Hoe de bewoners de keuken past als een nieuwe jas, of liever: als een orthopedische schoen.”

2. “De tot de kern gereduceerde vormgeving wordt teruggevonden in de eetruimte.”

3. “De designstudio van 500 vierkante meter laat zien dat iedereen een keuze kan maken.”

4. “Eersteklas materialen, een eigentijds kleurenconcept dat herinnert aan een versgezette latte macchiato en een eilandoplossing in het midden van de ruimte, zijn de beste ingrediënten voor een royale ambiance.”

5. “U volgt de weg en bij de rotonde gaat u linksaf.”

(Bronnen zijn tegenwoordig nergens meer opvraagbaar.)

Tags: Colt King Cobra, Ernst, onbedoeld goed, Ploeggeest, preparateur, vervolgens, wingover
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  Nog geen reacties / reageer »

“Hoe worden sms-actievoerders voor eens en altijd gestopt?” De prijsvraag van 15 april, waarmee een paar gympen te winnen viel, heeft geen al te beste antwoorden opgeleverd. Het gevolg: teleurstelling in de dierentuin van HRO en gympen die staan te verpieteren. De gympen – advieswinkelprijs 85 pegels, straatwaarde minstens 50 – moeten toch echt weg. Daarom nu: geen moeilijke prijsvraag, maar het volgende ter inleiding van een makkelijke.

Het reptielachtige wezen Pekeljan ging goedkoop naar Platja, een dorp vlakbij de hoofdstad van Mallorca. Hij was daar in half pension en voelde zich koning, keizer en admiraal van het eiland. Pekel zag er talloze bejaarden rondstiefelen. Graftakken die slecht ter been waren. Ter vermaak maaide hij hen neer met de eigen wandelstok of kruk en ging ermee vandoor, de bejaarden hulpeloos achterlatend.

De afgepakte loophulpen zette Pekeljan in een lege olijvenemmer op de gang van Hotel Sant Jordi, het hotel waar hij verbleef. Toen een chauffeur van olijvenboer Rosselló er olijven kwam bezorgen, zag hij de emmer vol wandelstokken en krukken staan. Er verstreken luttele seconden voordat hij dacht: in dat beeld schuilt een goeie olijvenreclame. Slogan erbij en klaar. De chauf bedacht de zin: “Eet een emmer heilzame olijven van Rosselló en je hebt nooit meer krukken nodig.”

Een betere slagzin kreeg de chauf niet verzonnen. Wie dat wel kan, mag die hieronder posten. Degene met het beste voorstel wint de gympen. Let wel: het is snel goed, want de schoenen, in de populaire maat 43, moeten echt weg!

Tags: graftakken, gympen, HRO, Mallorca, olijvenemmer, pekeljan, prijsvraag, slagzin
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  37 reacties / reageer »

Reclames zijn alomtegenwoordig. Soms lijkt het daardoor alsof alle bedachte reclames ook echt gemaakt worden. Dat dat niet zo is, bewijst de commercial voor Vacation Vibration, VV afgekort. Die kwam er nooit.

De reclamespot, over ‘a new fragrance by Clogged Syphon, for men on vacation’, zou twee weken geleden worden opgenomen op Mallorca. Een cameraman en het beoogde VV-boegbeeld reisden er per Boeing naartoe. Dat ging goed, tot ongeveer een half uur voor de landing.

De vliegtuigpiloot zei: “This is your captain speaking. As always my name is Colt King Cobra. We’re flying on an altitude of six kilometers. Our airspeed is 400 miles an hour. In exactly 27 minutes from now we’ll land on Mallorca. But first we have to dim the lights. There are some sea eagles approaching.”

De cameraman en het boegbeeld waren al gewaarschuwd voor zeearenden, die het luchtruim boven Mallorca zouden verdedigen als volwassen wezels hun baby’s. Dat vertelde wereldreiziger Chris Isaak, aan wie ze toestemming hadden gevraagd zijn tophit Blue Hotel te gebruiken voor de VV-reclame.

Met gedimde lichten maakte de piloot ontwijkende manoeuvres. Desondanks vlogen drie zeearenden tegelijk een turbine in. Als drie flinke vogels in een Boeing-turbine vliegen, stort het vliegtuig neer. Dus dat gebeurde, in de Middellandse Zee.

De cameraman en het VV-boegbeeld hadden geen reddingsvesten onder hun stoelen. Die bleken gestolen, waardoor de jongens direct na de crash voor hun levens moesten zwemmen. De Boeing-staf en de andere reizigers hadden wel reddingsvesten. Ze besloten om rustig wat te dobberen, wachtend voor hulp. Toen die eindelijk kwam, waren ze allemaal gestorven van de kou.

Het ongeluk is nooit openbaargemaakt. De vliegtuigmaatschappij stopt het liever in de doofpot. De twee overlevenden lijden aan geheugenverlies. “We nemen aan dat we in een soort drang om te overleven naar de kust zijn gesparteld,” zegt de één zonder het zelf te geloven.

“Eenmaal aan land wisten we niet eens wat we op het eiland kwamen doen,” zegt de ander. “Erg onwerkelijk. Ons hele verblijf op Mallorca voelt als een koortsdroom. Toen we op onze hotelkamer allerlei camera-apparatuur aantroffen, zijn we de trip maar gaan vastleggen.”

Tags: 23, Blue Hotel, Boeing, Chris Isaak, Clogged Syphon, dim the lights, haarkomeet, Mallorca, schriele, sea eagles, Tommy van Berkel, trip, turbine, Vacation Vibration
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  3 reacties / reageer »