Series worden van lieverlee voorspelbaar. Daar is weinig aan te doen. Een serie zou geen serie zijn als elke aflevering totaal afwijkt van de andere. Ook een serie met daarin telkens vijf onbedoeld goede zinnen uit reclameteksten, wordt dus voorspelbaar.

Elke keer weer vijf zinnen en wat gewauwel om het in te leiden. Je moet het maar willen lezen. Hoe zonderling de zinnen ook zijn, je weet wat je krijgt. Ze zijn geen van alle normaal en  worden voorspelbaar in abnormaliteit.

De Peruaanse profvoetballer Jefferson Farfán vindt voetbalwedstrijden voorspelbaar verlopen. “Omdat er duidelijke regels zijn over wat wel en niet mag, verloopt bijna elke wedstrijd hetzelfde,” zegt de Schalke-spits. “Een team wint, een team verliest, tenzij ze gelijkspelen of de wedstrijd afgelast, dan wel gestaakt wordt.”

Juist doordat wedstrijden voorspelbaar verlopen, zo meent de voormalig PSV’er, is hij tegenwoordig berucht om zijn scorend vermogen. “Ik zie al kansen voor ik ze heb. Ga de diepte in, lang voordat ik een seintje of pass krijg.”

Farfán dankt zijn spelinzicht aan jarenlange wedstrijdervaring en urenlang spelsituaties oefenen. Sommigen zeggen dat hij zijn scorend vermogen te danken heeft aan zijn afkomst. Dat hij niet uit Peru komt, zoals hij zelf zegt, maar Europeaan is. En dan niet Europeaan van het continent, maar Europeaan van de maan Europa, bij Jupiter. Die Europeanen zouden helderziend zijn en gedachten kunnen lezen.

Ongeacht de afkomst van de goalgetter: als dit bericht iets zegt, dan is het wel dat voorspelbaarheid niet per se verkeerd is. Het maakt voetbal tot de televisiegenieke sport die het is. Zorgt ervoor dat paragnosten, statistici en marketingstrategen, blijvertjes zijn op de arbeidsmarkt. En het geeft aanleiding tot vijf nieuwe, onbedoeld goede zinnen uit reclameteksten.

1. “Waar u ook kijkt, voordeliger wordt deze tuinset niet.”

2. “U heeft dus de uitstraling van handgemaakt vakmanschap voor een absolute fabrieksprijs.”

3. “In al onze winkels hangen op diverse plaatsen levensgrote posters met daarop bijvoorbeeld een compleet ingevulde koopovereenkomst.”

4. “Dit filmpje gaat over kapster Nienke, die zich iedere maand een paar dagen ziek meldt vanwege menstruatieklachten.”

5. “Wie later vertrekt, is zand aan het spinnen.”

Tags: Europa, gedachten lezen, Jefferson Farfán, maan, menstruatieklachten, onbedoeld goed, paragnosten, Peru, posters, PSV, Schalke, spinnen, spits, tuinset, voorspelbaar
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  Nog geen reacties / reageer »

Christ Clijsen, bekend van de gelijknamige website, won op 14 mei een set gymschoenen. Hoe? Door een slogan te bedenken bij een foto van een emmer vol krukken. In allerijl werd zijn adres ingewonnen, zodat de schoenen verstuurd konden.

Om de schoenenactie waardig af te sluiten met een slotbericht, werd de winnaar verzocht een foto te sturen van zichzelf, schitterend met zijn gympen. Dat gebeurde niet, hoewel het niet moeilijk is zo’n foto te laten maken. Kwestie van een fotoautomaat enteren met het schoeisel, munten inwerpen en de machine het werk laten doen.

En dat is gesteld dat je, anders dan Christ Clijsen, géén eigen camera hebt. Maar hij heeft een dot van een Nikon. Hij zegde toe een foto te sturen, maar hield zijn woord niet. Na herhaalde verzoeken zegde hij nog een paar keer toe en brak telkens zijn belofte.

Alsof hij niet weet met wie hij solt! Alsof hij geen schoenen had gekregen. Alsof hij zijn adres niet had prijsgegeven aan een stel wilde beesten. Alsof hij zich op zijn website niet motivated, creative, confident, spontaneous, social én structured noemt. En alsof met ‘herhaaldelijk’, niet vier keer bedoeld wordt, maar slechts twee of drie keer.

Op 12 juni ’9 schreven we: “Hallo Christ, het is dat er geen tijd is om te wachten, maar anders zouden we wachten op een foto van jou en je Nike Shag Buil-schoenen. Waar blijft die? Groeten sowieso.” Op 18 juni: “Christ, jongen. Veel weten we niet, maar wel waar je woont. Dus: zul je niet eens een foto sturen als daar herhaaldelijk om gevraagd wordt?”

2 juli: “Christ! Allemachtig. Nog steeds geen foto te bekennen. Druk als een klein baasje? Overspannen? Dood? Weggejogd van de bewoonde wereld zonder moderne communicatiemiddelen? IIG: al ligt je hoofd eraf, zo ga je niet om met mensen die je een paar schoenen geven voor een niet-eens-heel-goede slogan.”

En op 7 juli: “Kom Christ, niet bang. Even een fotootje, als teken van leven en zodat we de schoenenactie als mannen kunnen afsluiten. Hartelijks.” Tot zover. De actie is afgesloten. Binnenkort: een nieuwe.

Tags: adres, allemachtig, Christ Clijsen, emmer, foto, hartelijks, krukken, machine, motivated, niet bang, Nike, Nikon, schoenenactie, slogan, social, structured, website
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  1 reactie / reageer »

De Nederlandse taal is niet makkelijk. Eerder moeilijk. Alleen al omdat een Nederlands woord als ‘stropers’ verschillende betekenissen heeft, afhankelijk van de uitspraak. Een machine die strobalen maakt, is een stropers. Stiekeme jagers zijn stropers.

Er zijn ook Nederlandse woorden die weliswaar verschillend worden gespeld, maar dezelfde uitspraak kennen. Bijvoorbeeld: rauw en rouw. Stro wordt rauw gegeten en een stroper kan in diepe rouw zijn.

Zulke ‘heterofonische homografen’ en ‘heterografische homofonen’ maken taal, zoals de begrippen al aangeven, moeilijker. Het middeleeuwse lettertype op de foto, waarin onderkastletters en kapitalen kriskras door elkaar staan, bemoeilijkt taal evenzo.

Er zijn meer factoren die de begrijpelijkheid van het Nederlands belemmeren en men kan daar lang of kort over praten. Nu wordt gekozen voor kort en overgegaan op vijf onbedoeld goede zinnen uit reclameteksten.

1. “De dag begon zoals alle dagen, ook voor John Cruijsberg: de goudvis kreeg eten en John vertrok naar zijn winkel in Utrecht.”

2. “Radioamateur Kees Raaijmakers is gek van golflengtes.”

3. “Omdat passie in mijn beleving zacht is, kies ik voor een groot vloerkleed in de badkamer.”

4. “Bon Bami: de snack met een hart van goud.”

5. “Airconditioning die werkt volgens het aan-uitprincipe.”

Tags: Berberhoer, Berkenhoek, heterofonische homografen, heterografische homofonen
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  Nog geen reacties / reageer »

De redactie van Yes kreeg in februari voor het laatst een idee. Het was een idee dat bestaat uit één woord. Volgende week, week 29, wordt het gelanceerd. Het woord is co-creation. Het betekent dat lezeressen serieus gaan meewerken aan het weekblad.

Hun bijdragen blijven niet langer beperkt tot een ingezonden brief, of geïnterviewd worden naar aanleiding van een tassenverzameling. Lezeressen mogen voortaan zelf onderwerpen bedenken en artikelen schrijven. De redactie gebruikt de beste.

Zo wil Yes bestaande abonnees betrokkener maken, nieuwe abonnees werven, een hyperactieve lezersgemeenschap stichten en het rustiger aan gaan doen. Lezeressen het werk laten doen – de redactie van De Roze Olifant had er nog niet over nagedacht. En is dat ook niet van plan.

Tags: abonnees, betrokken, burgerjournalistiek, co-creation, Mijn Geheim, weekblad, Yes
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  8 reacties / reageer »

Opvallen in de massa. Wie een florerend bedrijf wil, bedenkt om te beginnen een opvallende naam. Een klinkende, onderscheidende firmanaam. Een naam die bovendien eenvoudig te onthouden is, want dat scheelt in reclamekosten.

Een firmanaam kan iedereen zelf kiezen. Belemmerende, externe factoren zijn er nog niet bij. Koopangst onder consumenten, onkundig personeel dat de reputatie schaadt, de grillen van leveranciers of het weer: ze doen er nog niet toe. Een goede bedrijfsnaam bedenken, is vooraf winnen.

Niettemin zijn er ontelbare, vergetelijke bedrijfsnamen. Bijvoorbeeld: álle firmanamen ontleend aan woorden uit dode talen, zoals de verzamelnaam van de bloedbanken in Nederland en de naam van het advies- en ingenieursbureau dat vroeger Heidemaatschappij heette.

Namen uit dode talen, of namen afgeleid van woorden uit dode talen, zoals Sanquin en Arcadis, lijken geschikt om de internationale markt onveilig mee te maken. Maar hoe ze op het eerste gehoor te spellen: wie het weet, mag het doen.

Een naam die wel onmiddellijk bijblijft, is Conjo Metselwerken. Conjo Metselwerken is een firma die nooit om klanten verlegen zit, dankzij de onderscheidende, te onthouden, klinkende en ook nog beschrijvende bedrijfsnaam.

Een goede firmanaam bedenken, is makkelijker gezegd dan gedaan, zo blijkt. Namen zo goed als Conjo Metselwerken komt men zelden tegen. En wie geen goede bedrijfsnaam kan bedenken, heeft allicht moeite goede zinnen te formuleren. Wat volgt: vijf onbedoeld goede zinnen uit reclameteksten.

1. “De bottleneck zit hem met name in het niet kunnen rekenen.”

2. “Het komt helaas zelden voor, maar wat zou ik de gezichten van onze klanten graag zien als ze hun nieuwe, net gemonteerde keuken voor het eerst laten zien aan buren en vrienden.”

3. “Het tweede voorbeeld gaat over John, een kletsmajoor eersteklas, die relatieproblemen heeft met zijn vrouw: de cursus biedt hem diverse aanzetten om zowel het één als het ander in positieve zin te veranderen.”

4. “Spannende composities met edel, écht houtfineer heffen de grenzen op tussen het kook- en woongebied.”

5. “Deze sfeervolle massief houten keuken is voorzien van een indrukwekkend eikenhouten blad van 4 centimeter.”

Tags: Arcadis, bijblijven, bottleneck, conjo, edel, houtfineer, kletsmajoor, metselwerken, onbedoeld goed, opvallen in de massa, Pieter Dols, relatieproblemen, Sanquin, winnen
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  3 reacties / reageer »

Niks is erger dan oude mensen die op verjaardagsfeesten beweren dat ze immuun zijn voor reclame. Bejaarden die zeggen mettertijd wijs te zijn geworden, doof voor woordenkraam en blind voor sexappeal. Of die opgeven de verleidelijke geur van Hema-worst niet te ruiken. Omdat hun ene neusgat wordt afgesloten door een beademingsslang en het andere door een maagsonde.

Of: oude mensen die zeggen niet eerder tot de aanschaf van een keuken over te gaan als ze er een gratis jetski of woonkamer bij krijgen. Ze noemen zichzelf ongevoelig voor cadeaus, hoe duur ook. Ze zijn oud, maar niet seniel, en trappen niet in verkooptrucs.

Voor reclamemakers is het een sport om juist bejaarden tot aankopen te verleiden. Van de bijdehandste bejaarden vogels voor de kat maken. Vooral de slimmeriken die gezond hun pensioen haalden. Die nog zelfstandig lezen, met de tijd mee gaan en zich bekwaamd hebben in het internetten.

Over een item dat ze willen hebben, laten ze zich uitgebreid informeren via internet. Door kritische, onafhankelijke consumenten op consumentenfora. Dus als ene Ellen daar schrijft dat opticien Hans Anders goed is en uitlegt waarom, dan geloven ze dat.

En Ellen schrijft: “Ik werk als postbode bij TNT Post. Voor bij mijn uniform had ik een mooi, oranje montuur gekocht bij Hans Anders. Eind juli ben ik op onverklaarbare wijze met de auto van de weg geraakt, tegen een boom gebotst en daarna in een sloot terechtgekomen. Buiten lichamelijk letsel, was mijn mooie, oranje bril kapot!”

En ze vervolgt: “Toen mijn man tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis met dat verhaal bij Hans Anders in Goes kwam, zijn de mensen direct gaan informeren of er nog ergens in Nederland zo’n oranje montuur was. Er was er nog één. Dat montuur is opgestuurd naar Goes en geheel kosteloos voor mij in orde gebracht!”

Oude mensen zijn gevoelig voor zulke liefdevolle woorden over Hans Anders. En het mooie is: alle kans dat Ellen en haar verhaal verzonnen werden door een copywriter. En dat Hans Anders opdracht gaf gunstige berichten over zijn keten op internet te zetten, om geld te verdienen aan snuggere bejaarden.

Tags: consumentenfora, gratis, Hans Anders, immuun voor reclame, kritisch, maagsonde
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  3 reacties / reageer »

“Elke vrouw kan haar charmes verhogen – eenvoudig door de onfeilbare Palmolive Schoonheidsbehandeling toe te passen. ’s Morgens en ’s avonds gelaat, hals en schouders masseren met het overvloedige schuim van Palmolive-zeep. Afspoelen met warm, dan met koud water. Kan het makkelijker?”

Ongeveer zo gaat de tekst uit een Palmolive-advertentie van heel vroeger en de vraag is tot op heden of een vrouw haar charme op een gemakkelijker manier kan verhogen dan met zeep. Het antwoord is moeilijk te geven. Een dermal anchor aanbrengen of een behandeling met peroxide, collageen, Prodent of wax vergt meer inspanning dan Palmolive-zeep smeren.

Maar het hoofdhaar tot een woekerd laten groeien, verhoogt de charme, gaat praktisch vanzelf en lijkt daarom makkelijker, al moet die woekerd wel onderhouden worden met Andrélon Verrassend Volume. Conclusie: het laatste woord is nog niet gezegd over de kwestie. En dan nu een zijspoor. Wat de charme van reclameteksten eenvoudig maar doeltreffend doet verhevigen: onbedoeld goede zinnen erin zetten. Weer vijf.

1. “Speciaal voor u zijn we de hele dag geopend tot 10 uur ’s avonds.”

2. “Kortom: Hollandse nieuwe, bier en topkeukens voor ongekend lage prijzen, daarvoor moet u zondag 14 juni bij ons zijn.”

3. “Lead-generatie via performance-based advertising online, met opvolging via outbound call.”

4. “Rianne maakt ook leuke kunst voor kinderen die zij regelmatig in opdracht maakt.”

5. “In haar schilderijen en aquarellen is onmiskenbaar aanwezig wat haar bezighoudt.”

Tags: charme, dermal anchors, lead-generatie, onbedoeld goed, Palmolive, wax, zeep
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  Nog geen reacties / reageer »

Het zou wat zijn. Gevraagd worden een campagne te verzorgen voor putdekselfabrikant TBS uit Soest. De nieuwkomer in het reclamevak kan er zijn naam mee vestigen. Een gearriveerde artdirector die nog een zeker je-ne-sais-quoi mist in zijn carrière, vindt dat in de vorm van TBS-putdeksels.

Reclames met putdeksels erin zijn er zat, maar reclame vóór putdeksels zijn er amper. Hooguit een bureaubladachtergrond met daarop een geërodeerde putdeksel die ligt te blikkeren in de zonneschijn. En een kalender met vrouwelijk naakt, waarbij de spataderen in de dijen en de littekens van de boezemvergroting verstopt zijn achter putdeksels. En waarschijnlijk is er ooit een wedstrijd uitgeschreven waarin men een tekening mocht insturen voor de bovenkant van putdeksels. De winnende tekening nam de putdekselfabrikant in productie.

Dat is het wel. Wie een campagne mag doen, kan losgaan en bijvoorbeeld een televisiecommercial maken over de evolutie van putdeksels. Een film met een tijdlijn erin die eindigt in het heden: het tijdperk van de ronde putdeksels. De tijdlijn begint vroeger, toen putdeksels nog vierkant waren. Toen vandalen ze van putten trokken, kantelden en rechtop, diagonaal in het riool lieten zakken, zodat er ongelukken gebeurden.

Want daarom liggen er anno nu ronde putdeksels op straat; die zijn niet in de put te flikkeren. Zo verdwijnen minder nietsvermoedende wandelaars in anderhalve meter diepe putten. Putdeksels doen verder trouwens dienst om iedereen die wel in het riool moet zijn, een makkelijke toegang te verschaffen. En om Roel van Velzen een keer een ondiep graf te kunnen geven tijdens een tournee door Nederland.

Putdeksels liggen er dus niet, zoals wel gedacht wordt, tegen de stank. Daarvoor is het stankslot uitgevonden. En ga maar na: zou een put met gelicht deksel wel stinken, dan bleven de genoemde wandelaars uit de buurt. Viel niemand erin. Van een stinkende put gaat immers een waarschuwende werking uit.

De Soestse putdekselgieter tot je klantenkring mogen rekenen: het zal altijd wel een droom blijven. TBS is al marktleider in putdeksels. Kan prima zonder reclame. Het merk is goed vertegenwoordigd in het straatbeeld. Nagenoeg iedereen in Nederland kent de naam.

Tags: blikkeren, bureaubladachtergrond, campagne, dijen, liever schuin erin dan recht erlangs, marktleider, rechtop, Roel van Velzen, ronde, Soest, stankslot, TBS, vandalen
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  1 reactie / reageer »

Taal is een probaat middel om de tijd mee te doden. En ze stond aan de wieg van goedkoop vermaak zoals leesboeken, reclameteksten en de vertelkunst. Qua de vertelkunst: wie een verhaal goed vertelt, laat toehoorders erover nadenken. En degene die een verhaal héél goed vertelt, voorkomt dat ze erover nadenken. Die laat hen er direct in geloven.

Zo zijn vrouwenharten te veroveren. Vooral die van knappe vrouwen. Ook zij zijn een probaat middel om de tijd mee te doden. Op voorwaarde dat ze er aandacht voor hebben, laten ze zich vrij makkelijk inpalmen met een goed verteld verhaal. Knappe vrouwen krijgen alles altijd allemaal in de schoot geworpen. Hoeven nergens hun best voor te doen. Nooit ergens over na te denken. Kunnen het daarom ook niet goed en zijn snel geïmponeerd door een goed verteld verhaal.

Neem een fotomodel, zo mooi dat ze onder de haute couture zit. Ze is mooi en gevuld met pure leegte, waardoor het vreemd is dat je kleren aan ’r kunt ophangen, maar de wetenschap heeft natuurlijk niet overal een antwoord op. Een voorbeeld van een fotomodelachtig lege vrouw is Anne, de hoofdpersoon uit Een Meisje En Zeven Mannen. In de tiende aflevering van Onbedoeld Goed geen reclameteksten, maar vijf zinnen uit dat formidabele boek.

1. “Op Gum Valley heerste geen luxe, tenzij misschien in het hoofdgebouw, maar ze vertrouwde erop dat ze van de vrijheid en het nieuwe leven zou genieten als ze zich minder vreemd voelde en een beetje gewend was aan de zeven mannen.” (Pagina 51.)

2. “Wat is zijn karakter toch een vreemde mengelmoes, dacht het meisje, terwijl ze haar jurk uittrok en op de strijkplank legde.” (56.)

3. “Bezorgd keek Anne naar het stuk lende dat ze in haar hand hield, en schudde haar hoofd.” (59.)

4. “Hij is net een barometer, dacht ze; het ene moment staat hij heel hoog en het volgende is hij weer normaal.” (90.)

5. “‘Wat heeft meneer King hem gegeven?’ vroeg ze aan Rusty toen ze buiten gehoorafstand waren.” (101.)

Tags: een meisje en zeven mannen, fotomodel, Gum Valley, knappe vrouwen, Linden Grierson, mengelmoes, onbedoeld goed, probaat middel, taal, vertelkunst, wieg, zo
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  Nog geen reacties / reageer »

Voormalig Rolling Stones-bassist Bill Wyman heeft een metaaldetector laten ontwikkelen en naar zichzelf vernoemd: de Bill Wyman Signature Detector. Een metaaldetector naar jezelf noemen en er door middel van reclame de detectormarkt mee penetreren, is lachwekkend. En heel slim als je Wyman bent. 

Volgens de bevindingen van sociaal-psychologe Madelijn Strick zorgt humor in reclame ervoor dat men je product onbewust gaat waarderen en wil hebben. Strick kan dat weten, want ze promoveerde onlangs, op 29 mei, op het onderwerp. Ze ontdekte ook, wat ze noemt, de humorparadox: men vergeet de merknaam, omdat er in de reclame iets te lachen valt, maar men wil het product wel hebben zodra het ergens te koop staat. Dat gaat onbewust. 

Als je, zoals Wyman, behalve een aficionado van de schatgraverij, een wereldvermaard muzikant bent, dan kent plusminus iedereen je naam en wordt die niet zomaar meer weggelachen. Een merknaam weglachen, gebeurt wel als je, zeg, gepofte granen met fruitsmaak en -kleur ‘gewoontevormend’ noemt in de kopregel van een advertentie en in de eerste regel van de bodytekst schrijft dat kinderen net als mensen zijn – en meestal tot op de bodem van een kom graven, mits er iets te halen valt. 

Wanneer je in het vervolg van die tekst laat weten hoe ouders hun kroost zo snel mogelijk verslaafd krijgen aan de gewoontevormende granen, dan is het kwaad geschied. Dan wordt er gelachen en is de merknaam, Trix, op slag vergeten. Maar erg is dat niet, aldus de Nijmeegse sociaal-psychologe. “Een goed gevoel bij een merk is belangrijker dan merkherkenning. En als je een merk bij herhaling aan humor koppelt, ontstaat dat gevoel. Het merk wordt dan instinctief gekozen in de winkelschappen.” 

De vaklui die lang geleden de reclame voor Trix maakten, waren natuurlijk geen ezels. Ze wisten allang van dat mechanisme. Ze wisten dat humor vrolijk stemt en zich prima leent als marketinginstrument. Ze ontbeerden alleen de wetenschappelijke bewijsvoering van Strick. Ze wisten ook dat het handig is om kinderen verslaafd te maken aan je product. Zoals ze evengoed wisten dat een kind eerst een gewoonte vormt en de gewoonte daarna het kind.

Tags: 29, Bill Wyman, de macht der gewoonte, evaluatief conditioneren, eye tracker, geen ezels, humor, Madelijn Strick, metaaldetector, schatgraverij, Trix, winkelschappen
Gepost door Het Zwarte Schaap  —  1 reactie / reageer »