Asjemenou?
In de Metro van gisteren stond deze advertentie van KPN, met daarin een onbegrijpelijke heading. Op de plaats van de onbedoelde dingbats had natuurlijk een reeks speciale tekens moeten staan. Door een probleem bij het aanleveren van het drukwerk zijn die erbij ingeschoten.
Dat de dingbats symbool zouden moeten staan voor e-mails of sms’jes zou wel heel vergezocht zijn. De grote vraag van vandaag is: wat is de heading die boven deze advertentie staat? Geef hieronder je reactie.
De wereldbevolking wordt alsmaar dikker en dikker. Een groot probleem. Ook in reclame zie je een reactie op dit probleem. Nagenoeg elke hedendaagse foodcampagne benadrukt de gezonde kant van het voedsel.
Hamburgerrestaurant Dangerous Dan’s uit Toronto heeft ervoor gekozen geen bos bloemen rondom hun voedsel te visualiseren. De vettige, ranzige hamburgers zijn afgebeeld zoals je ze op je bord vindt en de headings proberen de vette hap ook niet te verheerlijken. Sterker nog, indirect waarschuwen ze zelfs voor de gevolgen van vet eten.
Persoonlijk houd ik wel van dit soort zelfrelativering. Iedereen weet dat een hamburger niet erg gezond is, dus waarom zou je erover liegen? Alleen vraag ik me af of mensen veel honger zullen krijgen van de fotografie. Maar laten we eerlijk wezen: eigenlijk zien de broodjes er toch gewoon hetzelfde uit als bij de grote gele M?
De laatste weken is McDonalds weer goed vertegenwoordigd in de Nederlandse huiskamers. Er draaien maar liefst 4 verschillende commercials tegelijkertijd. Hoewel ik de ene uiting beter vind dan de andere, ga ik ze als Witte Geit niet bekritiseren of bejubelen.
Wel doet de mix van boodschappen en stijlen mij achter de oren krabben. Want het ene moment moeten we lachen om de vernederlandste Aziaten omwille van de Chicken Saté, het andere moment beleven we een intense bungeejump om de Big Mac onder de aandacht te brengen.
Weer een ander moment wordt ons duidelijk gemaakt dat de ingrediënten van McDonalds van hoge kwaliteit zijn. En nóg weer een ander moment richten ze zich op het Happy Meal met een aandoenlijk jongetje.
Is McDonalds zo groot dat het geen eenduidige uitstraling, tone of voice en communicatie nodig heeft? Weten consumenten genoeg bij het zien van de gele M? Of hebben we hier te maken met een klant die snapt dat er niet 4 boodschappen passen in 1 commercial, en vervolgens maar 4 losse de ether in slingert?
Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan een gigantisch en protserig hotel in Las Vegas. Medio december opent The Cosmopolitan haar deuren. Het hotel telt zo’n 3000 kamers, hotel- en koopappartementen, en die moeten vol. Bovenstaande commercial moet het management daarbij helpen.
Op de site vertelt het doodleuk dat The Cosmopolitan ‘not for everyone’ is en eigenlijk blijkt dat ook wel uit de commercial. “Just the right amount of wrong,” zoals ze het zelf verwoorden. Ik vind de commercial absoluut onderscheidend – excuses voor het woord – en vermakelijk, maar krijg je zo’n hotel vol met the right amount of wrong?
Hij staat pal voor afvalscheiding. Zorgde ervoor dat dit jaar 90 miljoen kilo plastic wordt opgehaald; beduidend meer dan de 23 miljoen van 2009. En eerder deze maand sleepte hij, Plastic Hero is de naam, een Effie in de wacht in de categorie ‘bewustwording’.
In de bijlage van het regeerakkoord staat dat de bijdrage voor het afvalfonds gaat verdwijnen. Vanaf 2013 trekt de Nederlandse staat niet meer jaarlijks 120 miljoen euro uit voor recycling. Zoiets raakt gemeentes die net goed bezig waren met afvalscheiding, vol in het hart. En wat doet Plastic Hero? Helemaal niks. Hij houdt zich vooralsnog stil.
Hoe anders ging het eraan toe in de VS van 1989. Toen was Swamp Thing, een actieheld van DC Comics, overal. Als een soort god. Zodra plastic afval in de natuur werd gedumpt, kwam hij uit het moeras voor een vriendelijke terechtwijzing.
Zou hij wel meteen in het geweer zijn gekomen tegen hem onwelgezinde kabinetsplannen? En: als Swamp Thing en Plastic Hero het tegen elkaar zouden opnemen in een directe confrontatie, wie gaat dan winnen?
Bij Het Roze Olifantje houden we van bierreclame. Ja, dergelijke reclame kan niet vaak genoeg voorbijkomen. Alle dierenvrienden hebben er wel een mening over. Met name reclame van Heineken en Bavaria bespreken we nogal eens. Maar ook Stella Artois heeft over aandacht niet te klagen. Terwijl het in Nederland niet eens te krijgen is.
Afgelopen week heeft Stella Artois een nieuwe commercial (gemaakt door Mother) gelanceerd en daar weet De Witte Geit eigenlijk geen raad mee. Het is een aangenaam geschoten filmpje, passend bij een aantal andere uitingen van Stella Artois met een hoog sixties-gehalte.
Ook de gigantische afstandbediening is leuk. Maar: zie ik daar het gadget-trucje van Heineken terug? En de clou (kiezen voor bier in plaats van het meisje) is erg aftands. Dus: De Witte Geit staat nogal ambivalent tegenover deze commercial. En jij?
Zonder twijfel heb je één van de commercials al eens voorbij zien komen op tv. Of erger nog: bij het lezen van het woord Carglass zit het irritante deuntje al in je hoofd. Geen wonder, de HPX2-mannen zijn in overvloed aanwezig op radio en tv. En altijd gepaard met dat vervelende soundlogo: Carglass repareert, Carglass vervangt.
Het zal de pijn niet echt verzachten, maar De Witte Geit kwam erachter dat ook andere landen geterroriseerd worden met het deuntje. En niet alleen het deuntje; complete commercials zijn gekopieerd. Het enige wat Carglass in de commercials vervangt zijn de acteurs. Buiten dat zijn de commercials zo goed als 1 op 1 overgenomen.
Je zou het adaptatie 2.0 kunnen noemen. Carglass koos niet voor de goedkope 1.0-versie, het nasynchroniseren, maar liet hetzelfde script voor ieder land verfilmen. Eigen ‘acteurs’ en eigen locatie. Hoewel ‘eigen locatie’ – de oplettende kijker heeft natuurlijk ook al gezien dat behalve het script ook veel shots overgenomen zijn.
klik voor vergroting
Je kunt de reparateurs natuurlijk prijzen voor het feit dat ze niet gaan voor het nasynchroniseren. Er zijn hen immers vele make-upmerken voorgegaan met de 1.0-variant van het adapteren, die eerlijk gezegd misschien nog wel meer irriteert.
Maar toch: had Carglass niet wat minder geld moeten steken in de grote bult GRP‘s en wat meer geld in een origineler en minder generiek script? En tot slot, voor mensen die er geen genoeg van kunnen krijgen: alle versies achter elkaar in de Carglass Marathon (duurt 5.41 min).
Een luguber beeld of een studentikoze stunt? Oordeel zelf over de verpakking van het nieuwste bier ‘The End Of History’ van de Schotse bierbrouwers Brewdog. Op hun blog introduceren ze de exclusieve biersoort die nu al uitverkocht is.
Niet alleen is het uiterlijk van dit biertje heel bijzonder, maar ook het bier zelf is anders dan anders. Het ‘bier’ heeft namelijk een alcoholpercentage van 55% en een flesje kost 500 pond, bijna 600 euro. Er zijn er dan ook maar 11 gemaakt.
Op het blog staan zo’n 40 reacties waarvan het merendeel positief is. Maar in Schotland vindt niet iedereen het grappig. De overzeese Marianne Thiemes klagen over dierenmishandeling en vinden het een walgelijke vertoning.
Directeur James Watt van Brewdog verzekert ons echter dat de gebruikte eekhoorns, hermelijnen en de haas al dood waren voordat er een bierflesje in werd geduwd. Proost!
We hebben ruim vier weken naar de woorden Mahindra Satyam op de reclameborden langs de WK-velden gekeken. Iemand enig idee wie of wat daarachter schuil gaat? De Witte Geit was (wel) nieuwsgierig en heeft het even uitgezocht.
Mahindra Satyam is een IT-bedrijf uit India. Als partner van de FIFA verzorgen die Indiërs de hele IT-rompslomp die een WK met zich mee brengt. Als een van de belangrijkste sponsors heeft dit ze ongetwijfeld ettelijke miljoenen gekost. Een nuttige investering?
Alle kans dat het Franse elftal de achtste finales van het WK niet haalt. Vanmiddag speelt het tegen Zuid-Afrika. Poulegenoten Uruguay en Mexico spelen ook tegen elkaar en hoeven maar gelijk te spelen om, ten koste van Frankrijk, door te gaan.
Frankrijk speelde zijn eerste twee WK-duels slecht. Het leidde tot onvrede, frustratie en aggressie. Aanvaller Nicolas Anelka, die opgroeide in de beruchte Parijse voorstad Trappes en een broodje hamburger naar zich vernoemd kreeg, schold de coach uit voor hoerenzoon.
Toen dat nieuws uitlekte, klonk het als een startschot voor openbaar geruzie. Inmiddels heeft fastfoodketen Quick de reclame voor de Anelka Burger stopgezet. Ook de Franse bank Crédit Agricole sponsort les blues niet langer.
Is dat verstandig? Helden die slecht presteren laten vallen? Of is het olie op het vuur? Moet een sponsor een speler of een heel team spelers niet in voor- en tegenspoed, rijkdom en armoede bijstaan tot het einde van een contract hen scheidt?
