Gejat werk
Hierboven zie je een commercial van de Citroen Picasso. De film is al van een jaar geleden, maar loopt nu nog (nog of pas) in Nederland. Luister even naar de soundtrack. Kijk en luister vervolgens even naar de onderstaande commercial van Vodafone (van begin dit decennium).
Toch leuk dat een aardige, maar niet al te succesvolle band als The Dandy Warhols – de naam impliceert meer dan ze waarmaken – af en toe wat inkomsten heeft. Met slechts 1 nummer!
Peugeot heeft een nieuwe commercial laten ontwikkelen voor haar 207. Het filmpje is net uit en gisteravond zag ik ‘m op televisie. Eigenlijk ook wel een leuk concept voor een Disney-film. Alhoewel, heeft deze commercial niet opvallend veel weg van een kinderfilm die ik in de afgelopen jaren toch minstens 143 maal, samen met mijn bloedeigen, paarse babykrokodilletjes, heb gezien?
Ooit gehoord van Amélie – voluit: Le fabuleux destin d’Amélie Poulain? Die ontzettend goede, Franse film van Jean-Pierre Jeunet? Met die mooie muziek van Yann Tiersen? Vast wel.
In die film gaat de kabouter van Amélie’s vader op reis. Prachtig gegeven om daarvoor een stenen tuinkabouter te pakken. En aan de commercial van Royal Club te zien, denk ik dat ze er bij het bureau van Royal Club ook van gehoord hebben.
En anders is het stom toeval dat de kabouter in de commercial van Royal Club precies hetzelfde doet als de kabouter in de film. Wat de Paarse Krokodil betreft een echte paarse krokodil.
Wanneer je de laatste commercial van Replay ziet, lijkt het alsof je een déjà vu krijgt. Heb ik dit pas geleden niet een keer eerder gezien? Het antwoord is ja. In de spot van “Replay Your Fragrance” wordt namelijk exact dezelfde techniek gebruikt als in de commercial van “Shell FuelSave” van JWT London.
Naast de aquareltechniek is er nog één grote overeenkomst. De commercials starten alle twee met een vallende waterdruppel. De waterdrop komt uiteraard ook weer terug op beide websites. Kijk zelf maar.
Op zich is het niet verwonderlijk dat er gelijkenis is tussen de twee merken. Beide partijen verkopen nu eenmaal een duur, vloeibaar goedje waar je zuinig mee om moet gaan. Maar het is hoe dan ook een echte aquarelpaarse krokodil.
De hedendaagse consument bereiken valt niet altijd mee. We worden steeds inventiever in het schreeuwen om aandacht. De reclameman of -vrouw vandaag de dag kijkt naar alles met de vraag: “Kan ik daar een boodschap op communiceren?”
Roltrappen, bagagebanden, deurklinken, stoepen, et cetera. Alles wordt misbruikt om de boodschap van zender naar ontvanger te krijgen. Sommige middelen zijn zo inventief, dat ze potentie hebben om uit te groeien tot medium. Er zit een vreemd soort spanningsveld tussen jatwerk en een nieuw mediamiddel.
De tweede die bijvoorbeeld reversed graffiti gebruikte, werd beticht van jatwerk. Nu zien we het als een middel om je boodschap op ludieke wijze onder de aandacht te brengen.
Werd de eerste viral ooit, ook viral genoemd? Wist van Gogh destijds dat hij tot de post-impressionisten hoorde? Stamt het woord eekhoorn af van het engelse woord voor eikel, acorn? Vragen waar ik als Paarse Krokodil nu ook geen antwoord op heb.
Evenals op de vraag: hoeveel keer moet een idee gejat worden om het als nieuw mediamiddel te betitelen? 4 keer? Dat is in ieder geval het aantal keren dat ik het idee tegenkwam om bekeerde zakkenrollers in te zetten.
Deze zogeheten putpockets worden ingehuurd om briefjes of geld in zakken van onoplettende consumenten te stoppen. Aanschouw hier de vier varianten die ik vond.
(meer lezen…)
Toen Usain Bolt tijdens de Olympische Spelen van 2008 verklaarde dat zijn nieuwe wereldrecord te danken was aan een flinke portie kipnuggets vlak voor de race, kon een gevatte inhaker natuurlijk niet uitblijven. Dat dacht ook TBWA\Yehoshua uit Israël. Het bureau plaatste in augustus 2008 de linkeradvertentie met de passende heading: “Fast food!”
Tijdens de afgelopen wereldkampioenschappen atletiek in Berlijn liet Bolt wederom iedereen versteld staan door twee nieuwe wereldrecords op zijn naam te zetten. Met hetzelfde gemak als de vorige keer flikte de Jamaicaanse sprinter het dus weer. Met datzelfde gemak wordt ook het oude inhakerconcept maar weer eens gerecycled. De advertentie rechts gebruikt precies hetzelfde principe als de linker.
Nu is het hergebruiken van ideeën uit andere landen geen nieuw fenomeen in de reclamewereld, maar toch blijf ik me telkens weer verbazen over de credits voor het werk. In plaats van Gert-Jan Timmer, Matthijs Slot & Ernst Jan van Rossen, die verantwoordelijk zijn voor de creatie van de Nederlandse vertaling van dit idee, kun je wat mij betreft net zo goed de Israëlische bedenkers Edo Kariv, Ziv Almog & Amit Stoler neerzetten.
Het verantwoordelijke bureau hoef je dan alleen nog maar aan te passen van TBWA\NEBOKO naar TBWA\Yehoshua. Zo gepiept en dan blijft het toch nog een beetje in de familie.
Het is naast komkommertijd, ook vakantietijd. Zelfs als je even lekker de boel de boel wil laten, weet de hedendaagse reclameman je te vinden. Vliegende Belgen werden op het vliegveld verrast door een deze guerrillastunt van Kruidvat. Een vrouw in een geel T-shirt stapt ineens uit de koffer, die eerst nog op de bagageband lag. “Bespaar niet op je vakantie,” is de tekst die achter op haar shirt prijkt.
Bespaar wel op je conceptkosten, moeten de creatieven gedacht hebben. Het idee is namelijk schaamteloos gejat van Amnesty. De boodschap is natuurlijk anders, maar de stunt is dezelfde. Kruidvat bewijst maar weer eens hoe goedkoop het is.
Bekijk de stunt van Kruidvat
Bekijk de stunt van Amnesty
Postscriptum: deze ontdekking is ook jatwerk, namelijk van Cor Hospes, schrijver van het boek Alle 13 goed, maar daarover later meer.
Niet alleen in de reclame wordt veel geplagieerd. Ook in de muziekindustrie maken ze veel gebruik van elkaars lyrics, riffs, beats, intro’s en solo’s. Al dan niet per ongeluk natuurlijk.
Het leukst is het wanneer dat nadoen expres gebeurt, zoals bij legendarische albumcovers. Schaamteloos gekopieerd en vervolgens als knipoog en ‘ode aan’ uitgebracht. Zo zien we bijvoorbeeld dat Sergeant Pepper helemaal niet zo lonely is. Meer gecoverde covers vind je hier en hier.
Leuk hoor, al die parodieën. Feit blijft dat ze ontstaan zijn door die enorme beperking van band, platenmaatschappij of so-called designer. Een compleet gebrek aan echte inspiratie.
Vaak gaat het leven van een Paarse Krokodil niet over rozen. Een copycat is geen gemakkelijke prooi. Om hem te vangen moet er gegraven worden in het geheugen en gesnuffeld worden in de archieven als de koudbloedige iets op het spoor is.
Maar op sommige dagen gaat het leven van een Paarse Krokodil wél over rozen. Dit gejatte werk werd ons vandaag in de schoot geworpen alsof het voedertijd is in de dierentuin. De uitingen verschenen namelijk bijna synchroon op verschillende blogs.
Zowel Volkswagen als Bose maakt gebruik van het fenomeen pantomime om het wegfilteren van geluid duidelijk te maken. Is het bewust gejat, of per toeval hetzelfde idee? Het maakt de Paarse Krokodil niet uit: eten is eten.
Ik heb sterk het gevoel dat ons iets opgedrongen wordt. Nou heb ik dat wel vaker met reclame (heel raar), maar die BBQ-epidemie die hier heerst is veel sterker dan de Mexicaanse griep. Of je wilt of niet: iedereen moet en zal barbecuen. Het lijkt wel of alle retailers deze zomer dezelfde actie hebben.
Lidl en Albert Heijn waren al bezig met hun BBQ-strijd: Grillmeister versus BBQ-koorts. Albert Heijn wint ‘m op punten. Maar Lidl is strijdend ten onder gegaan en dat is een compliment waard.
Deze week is het helemaal raak. Aldi en het zielige Jumbo (die geacteerde Calimero-houding van ze irriteert me mateloos) hebben zich ook gemeld aan het BBQ-front. Aldi voegt weinig toe aan haar repertoire: ze houden de barbecue betaalbaar. Prima. En Jumbo? Volgens Mijn Jumbo ’gooien zij alles op de BBQ’. Goed idee, dan begin ik met dat ranzige blaadje Mijn Jumbo.
En als toppunt van overkill sponsort C1000 het RTL4-programma ‘Ik kom bij je eten‘, waar dagelijks een ‘braaimeester’ aan de slag gaat. Ik hoef het niet eens te zien om te weten dat het tenenkrommend is.
