Het Roze Olifantje – Ik denk er niet aan

De Bruine Beer

Schijtwerk

donderdag 12 april 2012   —  2 reacties » Lees meerLees minder

Het witte goud

Verleden week stond de kantine in de VVV in Limburg even helemaal op zijn kop. Er werd een heuse shoot gehouden voor de nieuwe commercial over Limburg. Stagiaire Mirna zat die dag al vanaf half 9 zenuwachtig op een kantinestoel te draaien voor de opnames. Haar collega Anja was te laat. Ze stond vast in een file op de A2 en zij was degene die bij de plaatselijke buurtsuper een pot asperges zou gaan halen.

In de tussentijd tillen VVV-medewerkers Ruben en Vivian voorzichtig een schilderij met Limburgs tafereel van de witte kantinemuur. “Kijk, dit is een mooie achtergrond voor de spot,” stelt Ruben. “Moet je alleen even hier met je hoofd voor die spijker gaan staan Mirna, dan ziet niemand hem meer.”

Anja, die ondertussen binnengekomen is, heeft vakkundig een asperge aan een vork geprikt en geeft hem aan Mirna. Ruben loopt naar de handycam op een stapel VVV-boeken en roept als een professionele regisseur om stilte voor de opnames.

“Kan ie?” Mirna knikt terwijl ze gefocust naar de doorgebogen asperge kijkt. Maar nog voordat Ruben het woord actie kon roepen barst Vivian in lachen uit. “Het lijkt wel een piemel!” Dan beginnen ook Anja en Mirna te bulderen van het lachen. “Hahaha, nu je het zegt! Wel een slappe piemel dan!” lacht Anja.

“STILTE!” roept Ruben geïrriteerd. “Ga dan even ergens anders staan, verdomme! Zo kan ik toch niet opnemen?” De vrouwen verlaten quasi-gepikeerd de kantine. Door de ruit in het kantoor ernaast blijven ze ginnegappend toekijken. Ruben slaakt een zucht en mompelt: “Actie!”


dinsdag 3 januari 2012   —  1 reactie » Lees meerLees minder

Trachitol gaat over de tong

Trachitol, je weet wel, van het oranje-paarse doosje, is weer te zien op tv. En ditmaal niet alleen maar met mensen die plots naar hun keel grijpen alsof ze een nekschot krijgen.

De commercial begint zoals we gewend zijn van het oranje-paarse doosje: een dame die plots naar haar keel grijpt. Vervolgens zien we een aantal dingen die natuurlijk niet helpen bij keelpijn. Denk aan gorgelen met zout water, thee met honing drinken of zuigen op een snoepje. Aan de gezichtsuitdrukking van de vrouw te zien, werkt het ook totaal niet.

Nadat de oplossing vertoond wordt, zien we dezelfde vrouw in beeld. Maar nu kijkt ze een stuk vrolijker. En de guitige wijze waarop ze haar tong uitsteekt, deed De Bruine Beer denken aan een andere commercial. Van vroeger. Je weet wel. Aarslikker Danny Beschuit. Vrolijk beschuit.

PS: als ik Trachitol was, zou ik wat GRP’s inkopen voor aanstaande zaterdag tussen 21.00 en 23.30 uur.


dinsdag 20 december 2011   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Niks persoonlijks

Mariah Carey zeurt keer op keer dat ze mij wil hebben met kerst. George Michael haalt voor de zoveelste christmas herinneringen op van vorig jaar. Bing Crosby droomt alwéér hetzelfde en de accu van Chris Rea”s auto heeft het ook zwaar. Kortom, het is bijna kerst. Tijd van gezelligheid, naastenliefde en drukke bazen die zo min mogelijk tijd willen verliezen met het uitzoeken van een kerstcadeau voor hun personeel.

Een handige en leuke oplossing voor die werkgevers is dan de Pluim. Deze waardebon is verkrijgbaar in verschillende bedragen, en is door de ontvanger in te wisselen voor vele belevenissen en cadeaus. Niks mis mee. Sterker nog, het personeel zelf hun kerstcadeautje laten kiezen, is praktisch, efficiënt en dus de trend.

Ook met de campagne die Pluimen heeft ingezet om hun kartonnen compliment onder de aandacht te brengen van alle opper- onder- afdelings- zet- en Het gaat er om dat je eens in een echt beste casinos bent geweest, je kunt dan met vrienden een gezellige avond gaan beleven en tussendoor een hapje eten en wat drinken. tussenbazen in Nederland is weinig mis. Inderdaad, weinig. Want het webfilmpje is oké, de radiocommercials zijn aardig en de website is vooral duidelijk en informatief. Maar waarom ga je in hemelsnaam in die radiospotjes roepen dat het een “persoonlijke” waardering is? Er is namelijk niks persoonlijks aan!

Heeft Frits van de administratie aan zijn baas om een paarse Pluim gevraagd? Heeft de DGA na lang wikken en wegen toch maar besloten om een gele Pluim te geven aan kantinejuffrouw Mieke, in plaats van die speciale ovenwanten waar ze al drie jaar om zeurt?

Persoonlijk vind ik de Pluim een van de meest inspiratieloze kerstcadeaus die je kunt geven en krijgen. De VVV-bon van de 21e eeuw. Of iets meer vakgericht: de “meer dan … alleen” onder de pay-offs. Kansloos. Maar goed, laten we het gezellig houden. Het is tenslotte bijna kerst. Hieronder de drie spotjes.

Pluim voor Rotterdammert

Pluim voor Marokkaan

Pluim voor nette dame


dinsdag 13 december 2011   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Sex verbloemt

In de categorie “we-hebben-geen-boodschap-dus-waarom-geen-plaatje-van-een-lekker-wijf: deze uitingen van twee verschillende adverteerders. De ene vonden we in onze mail, de andere op Adformatie.nl.

De Mastur Beer heeft ongewtijfeld geen bezwaren, maar ik als Bruine Beer heb er iets meer moeite mee. Want bij beide advertenties zie je dat de conceptmakers zich te gemakkelijk verschuilen achter het credo “sex sells”.

Sterker nog, ze koppelen het in het geval van Noordhollandsche van 1816 ook nog online casino op een uiterst kromme wijze aan hun boodschap. Maar goed, daar was de copywriter ook nog eens ziek waarschijnlijk, zo getuige hun pay-off.

De dames in kwestie worden eigenlijk gewoon misbruikt. Misbruikt om te verbloemen dat de adverteerder niks te vertellen heeft. Of het in ieder geval niet zonder een borsten- of billenpartij over de bühne krijgt.


donderdag 10 november 2011   —  2 reacties » Lees meerLees minder

Johan Derksen is de sigaar

Na Natasja Froger, Frans Bauer en Maurice de Hond heeft de Nederlandse Energie Maatschappij een nieuwe BN’er zo gek gekregen het boegbeeld van hun nieuwe campagne te worden. Dit keer is de geloofwaardigheid van Johan Derksen de sigaar. Voor vrouwen en mannen die niet van voetbalgezever houden: Johan is bekend van Voetbal International, het televisieprogramma dat dit jaar de Televizierring heeft gewonnen.

Genoeg nodeloze introductie. Deze campagne is natuurlijk weer bruiner dan bruin. Maar uitleggen waarom is misschien nog wel nodelozer. Want alle vorige campagnes van de NEM zorgden ook al voor de nodige antiperistaltische bewegingen bij deze beer. Deze campagne past zo in dat rijtje. Wat dat betreft dingen ze mee naar een Consistent Accent van de SAN. Maar waarschijnlijk kunnen ze de Loden Leeuw eerder ophalen. Overigens windt Johan zelf geen doekjes om zijn beweegredenen om te acteren in de commercial:


maandag 17 oktober 2011   —  10 reacties » Lees meerLees minder

De Bruine Beren. Plus spaart ze allemaal

Het is al weer enige tijd geleden sinds mijn laatste tirade over de Plus-commercials. Bewust heb ik me keer op keer ingehouden als er weer een nieuwe spot met de olijke vakkenvullers op tv was. Het pesten van het kleine meisje, de ontzettend slechte woordgrap ‘lamsoortjes’: ik liet het knarsetandend en oogluikend toe. Zelfs toen het ietwat mollige meisje in een voetbaltenue ten tonele verscheen, hield ik mijn muil.

Maar nu is de maat vol. Leukwerkt heeft een nieuw niveau van irritatie gevonden en dat kan van mijn kant niet onopgemerkt voorbij gaan. Om in de nieuwe commercial het thema ‘Aanvulleh!’ te ondersteunen worden groene handpoppen geïntroduceerd. En dat betekent automatisch dat de irritant pratende vakkenvullers van de supermarkt nog irritantere stemmetjes gaan opzetten. Een hele commercial lang! Ik heb ze niet geteld, maar al mijn berenharen stonden overeind.

Een korte zoektocht op Twitter leert mij ook dat ik niet alleen sta in deze irritatie. Teksten zoals ‘De Plus-reclame heeft zichzelf weer overtroffen op het gebied van hoi-ik-heb-zin-om-met-een-roestige-spijker-in-mijn-oogbollen-te-prikken’ en ‘Oh. my. god. Die #plus reclame. Elke keer als je denkt dat ze niet erger kunnen. Overweeg serieus een boycot’ worden gepost.

Plus heeft zijn Bruine-Beren-spaarkaart nu wel vol, dus voor De Bruine Beer is hiermee de kous af. Hij zal er niet meer over posten. Denkt ie.


maandag 3 oktober 2011   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Ohra en het betere callcenter

Hij draait al een tijdje, deze Ohra-commercial. Je kent ‘m wel, die grappige met de man, boom en eend. Die waarbij de schademelding verkeerd begrepen wordt door het callcenter. Die commercial waarbij gebruik wordt gemaakt van de zogenaamde keten van informatieoverdracht. En als je die keten maar lang genoeg maakt, vervormt de boodschap uiteindelijk vanzelf. Die. Leuk!

Ondanks dat het een grappig filmpje is, stoor ik me er al tijden aan. Wat wil Ohra me nu eigenlijk vertellen? Dat er callcenters zijn die niet goed luisteren? (Echt?) En dat Ohra altijd wel goed luistert? En dat dat een voordeel is voor mij?

Gevaarlijk, zo’n belofte. En als het dan toch niet goed gaat bij Ohra? Als ik toch niet de juiste persoon direct aan de lijn krijg? Wat dan? Krijg ik dan een bepaald voordeel? Is er een prestatiecontract dat Ohra met me afsluit? Na een x-aantal keer fout doorverbinden, krijg ik dan korting op mijn premie? Wat biedt Ohra me precies, behalve de lauwe belofte dat ik direct de juiste persoon heb?

De verborgen verleider is natuurlijk dat je gaat denken dat de afhandeling bij Ohra veel sneller gaat, omdat ze me zo goed begrijpen. Dat moet ik vast oppikken. Maar dat geloof ik niet, omdat de ervaring leert dat als de schadeclaim eenmaal in ‘the backoffice’ is, het nog net zo stroperig gaat als bij elke andere verzekeraar. Of gaat die vlieger niet op bij Ohra? Want dat zou nog eens een belofte zijn.


donderdag 8 september 2011   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Burger van de straat

Burger King, Neerlands op-een-na-grootste burgertent, heeft momenteel een nieuwe commercial op de buis. En dat is er één waar De Bruine Beer trek van krijgt. Geen trek in een snelle hap, maar trek om te schrijven.

Allereerst: goede zaak dat er weer eens een commercial van eigen bodem op de buis is, in plaats van de lauwe, Amerikaanse, geadopteerde spots die we voorheen zagen. Nu dat zwart op wit staat, kan ik daar het volgende aan toevoegen: laat alsjeblieft weer een spotje uit de US of A overvliegen. Want hier worden we helemaal niet vrolijk van.

Burger King doet namelijk een hele slechte poging om ‘hip’ en ‘urban’ over te komen. En als je een poging doet tot, geeft dat eigenlijk al aan dat je het dus niet bent. De voetballende straatschoffies, de lonkende tienerdames, de amicale Burger King-medewerker, het is het allemaal net niet. En als je dan ook nog afsluit met een zouteloze woordgrap, dan heeft De Bruine Beer een pakje Rennie nodig.


woensdag 3 augustus 2011   —  1 reactie » Lees meerLees minder

Een dun lijntje

Toen ik deze advertentie tegenkwam, was ik meteen geïnteresseerd. Getriggerd door het beeld. En nieuwsgierig naar wat die twee verhalen mij wilden vertellen. Na ze allebei gelezen te hebben bleef ik toch enigszins met een gemengd gevoel zitten. Goed of niet? Uiteindelijk moest ik toch de conclusie trekken: nee, helaas.

Op zich is de boodschap van deze advertentie duidelijk. Naar mijn idee zit het hem in de uitvoering, en dan met name in de copy. Op de eerste plaats is het erg veel bodycopy, ondanks dat er twee keer hetzelfde staat. En gezien het feit dat de copy nogal essentieel is voor het idee, vraag ik me af of iedereen het wel gaat lezen en de boodschap meekrijgt.

Ten tweede wordt het verhaal twee keer verteld, maar krijgt het alleen een andere interpretatie door de heading die erboven staat. Naar mijn idee kan ook dat anders. Slimmer. Creatiever. Neem dit voorbeeld

Oké, het is een filmpje in plaats van print, maar toch. Het bewijst in ieder geval dat toveren met woorden (dus niet alleen een andere heading) het verhaal op een creatieve manier een hele andere lading en interpretatie kan geven. En of dat nu in print of tv is, maakt volgens mij niet zoveel uit. Of ga ik nu te kort door de bocht?


vrijdag 29 juli 2011   —  4 reacties » Lees meerLees minder

Het verhaal van de ooievaar en de gier

Wie heeft ‘m gezien, de ‘ooievaar en de gier’-commercial van Orange Babies? Een prachtig gemaakte commercial met een belangrijke boodschap over HIV. Vragend om hulp en steun. Altijd goed, zo’n goede zaak. Maar het helpt niet als-ie een beetje wollig qua boodschap verpakt is.

Zo helder als de commercial met de buiken was in 2008, zo wollig is deze commercial. Ondanks dat iedereen direct snapt dat de ooievaar voor leven staat en de gier voor de dood. En dat de ooievaar moet winnen in de strijd tegen HIV.

Maar waarom zo ingewikkeld gebracht? Waarom die overbodige metafoor? Waarom kan het gewoon niet zo helder, dicht op de huid en menselijk zijn als de ‘buiken-commercial’?

Soms vraag ik me af of bureaus niet alleen bezig zijn met een mooi filmpje maken. Even regisseurtje spelen, alles – of zo veel mogelijk – uit de kast halen, om dan tevreden achterover te gaan hangen, blij met het mooie resultaat. En de klant, die de beslissing neemt om ‘maar iets nieuws te doen’. Want we hebben die commercial met de buiken zelf al zo vaak gezien.

Dan wordt er soms vergeten dat de boodschap Jan en alleman moet pakken en dat het mensen moet activeren iets te doen aan het probleem. En dat het misschien een heel goed plan was om die ‘oude’ commercial te herhalen. Voor de herkenning, maar vooral om het op menselijke schaal belichten van het HIV-probleem, zodat het je echt raakt.

Wat de Bruine Beer betreft, mist deze commercial door het gebruik van de wollige metafoor, dat het menselijk is en blijft. Dat het een probleem is waarvan je het verdriet moet kunnen voelen als je kind geboren wordt met HIV onder de leden. Dat het je raakt.

En dat doet een toneelstukje van een ooievaar en een gier niet. Dat raakt me niet en doet geen recht aan het leed dat HIV nog dagelijks brengt in ontwikkelingslanden.