Reclame is een maatschappelijk geaccepteerde vorm van bedrog, die als doel heeft potentiële klanten over te halen tot de aanschaf van producten en diensten. Het bedriegen kan subtiel gaan en het kan opzichtig.
Een supermarkt die van geen whiskymerk meer flessen heeft staan dan dat met ‘zeldzaam’ ter aanbeveling op het etiket, doet het niet subtiel. Evengoed krijgt men er dorst van. We gaan er even uit voor de boodschappen.
Telfort heeft sinds 1 augustus een nieuwe campagne lopen. Die met de rijke familie die door de crisis opeens een stuk minder rijk is geworden. Zover de Witte Geit weet, is Telfort altijd al een prijsvechter geweest. Trouw aan hun propositie blijven ze dus zeker in deze commercial. Niks mis mee, zou je zeggen.
En toch. De Witte Geit vindt dat Telfort door het gebruik van de Gooise familie – die van inkomensklasse A naar C is gegaan – de plank een beetje aan het missen is. Waarom de crisis als vehikel gebruiken? Waarom drukken op een pijnpunt waar heel Nederland (en de rest van de wereld) last van heeft?
Is dat nu gemakkelijk gebruik maken van een gegeven of verklaar je iedereen die Telfort gebruikt tot ultieme loser? Want van miljoenenvilla naar het betonnen ‘Bijlmer-bos’ is nu niet echt een ding waar je mee te koop wil lopen.
Er was niks mis met de andere commercial van Telfort, waar jouw persoonlijke manier van leven werd gekoppeld aan het voordeel van Telfort. Met andere woorden: iedereen kan terecht bij Telfort. Of heeft de Witte Geit het totaal mis en worden massa’s mensen juist nu aangesproken door de Gooise familie die het even niet meer zo breed heeft?
Toen ik deze advertentie tegenkwam, was ik meteen geïnteresseerd. Getriggerd door het beeld. En nieuwsgierig naar wat die twee verhalen mij wilden vertellen. Na ze allebei gelezen te hebben bleef ik toch enigszins met een gemengd gevoel zitten. Goed of niet? Uiteindelijk moest ik toch de conclusie trekken: nee, helaas.
Op zich is de boodschap van deze advertentie duidelijk. Naar mijn idee zit het hem in de uitvoering, en dan met name in de copy. Op de eerste plaats is het erg veel bodycopy, ondanks dat er twee keer hetzelfde staat. En gezien het feit dat de copy nogal essentieel is voor het idee, vraag ik me af of iedereen het wel gaat lezen en de boodschap meekrijgt.
Ten tweede wordt het verhaal twee keer verteld, maar krijgt het alleen een andere interpretatie door de heading die erboven staat. Naar mijn idee kan ook dat anders. Slimmer. Creatiever. Neem dit voorbeeld.
Oké, het is een filmpje in plaats van print, maar toch. Het bewijst in ieder geval dat toveren met woorden (dus niet alleen een andere heading) het verhaal op een creatieve manier een hele andere lading en interpretatie kan geven. En of dat nu in print of tv is, maakt volgens mij niet zoveel uit. Of ga ik nu te kort door de bocht?
