Het Roze Olifantje – Ik denk er niet aan

Archief voor december 2009

donderdag 31 december 2009   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Wat zou je met een lege museumhal doen?

BinnenkantGuggenheimNY500

Het Guggenheim in New York opent in februari de tentoonstelling Contemplating The Void. In dat kader heeft het museum architecten, ontwerpers en (andere) kunstenaars uitgenodigd om hun visie te geven over casino online de beroemde, lege, spiraalvormige museumhal van het Guggenheim.

Het is natuurlijk allemaal pr voor het museum en de tentoonstelling, maar daar laten de kunstenaars zich natuurlijk graag voor gebruiken. En de resultaten mogen er zijn. De Gouden Leeuw geniet ervan. Hopelijk jullie ook. Een paar voorbeelden, achtereenvolgens zie je Flow Show, Ascension (Red), Art Trap en Let”s Jump.

FlowShow

Brancusi-exh_ph02

ArtTrapVanMassStudios

T124.2009


dinsdag 29 december 2009   —  4 reacties » Lees meerLees minder

De echte Frans Bauer is dood

fb

Met veel droefenis en talloze mooie herinneringen neem ik afscheid van de echte Frans Bauer. Een grote fan van zijn muzikale werk ben ik nooit geweest, maar mensen, mensen – wat was die man toch altijd lekker zichzelf. Of hij nou werd geïnterviewd, gesoapt, of gewoon op vakantie was: Frans was Frans. Heerlijk.

Nooit meer vergeet ik dat ene moment op tv. In het programma ‘Waar is De Mol?’ was Frans te gast bij Johnny, en samen zaten ze op het strand van Texel. Johnny speelde gitaar en Frans begon spontaan te zingen. Hij verzon de tekst ter plekke, niet in het hoofd, maar met het hart. Dat was Frans Bauer. Authenticiteit ten top.

De echte Frans Bauer is helaas omgebracht. Vermoord door de Nederlandse Energie Maatschappij door middel van tenenkrommende televisiecommercials. Want ondanks dat Frans verre van irritant is, won hij tóch de Loden Leeuw als BN’er. En toen waren die schandalig slechte kerst- en nieuwjaarsinhakers nog maar net verschenen.

Zeker in die laatste commercials (met ‘Bauergy’, de waardeloze sneer naar Essent, als koploper) is geen greintje echtheid van Frans Bauer meer te vinden. Er staat een nep-Frans; een acteur die niet eens probeert om de echte Frans eer aan te doen.

Jammer hoor. Ik hoop dat de echte Frans Bauer opstaat uit de dood, en ons gewoon laat genieten van zijn lach, zijn mening en zijn levensplezier. Gewoon, Frans zoals Frans ooit bedoeld is.


maandag 28 december 2009   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Nog eentje dan

Ze zijn weer voorbij die vermaledijde kerstdagen. Die dagen waarop je bijna fysiek gedwongen wordt te veel te eten en drinken. Nou ja, voorbij – oud & nieuw volgt nog. Om je te sterken in je verzet tegen de overvloed, kun je hierboven het filmpje bekijken dat het New York Health Department sinds kort inzet tegen het overmatig consumeren van frisdrank. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik als Bruine Beer niet onder de indruk ben van campagnes die je angst inboezemen. Niettemin zijn de beelden nogal ‘gross’.


zondag 27 december 2009   —  1 reactie » Lees meerLees minder

PVDW: de radde tong van Guillaume

Tong

“Wat vroeger een tunnelcomplex was, is straks een landgoed met geschiedenis.” Dat waren de laatste woorden van een Vietnam-soldaat. De laatste zin van zijn doodsreutel.

“Zelfs stervend sprak hij in slagzinnen,” vertelt zijn zoon Guillaume – op de foto. Guillaume is een Vlaamse marktkoopman die sterk naar zijn vader aardt. Terugblikkend had hij graag gezien dat zijn verwekker ook koopman was geworden.

Het mocht niet zo zijn. Guillaume’s vader vocht als ‘tunnelrat’ in Vietnam. “Hij voerde ondergrondse missies uit,” licht zijn zoon toe. “Mijn vader, de kleine man met de grote ballen, liet vrouw en kinderen achter om de taaie Vietcong op eigen terrein te verslaan, godbetert.”

Guillaume spreekt over zijn vader op een toon waarin zowel woede als waardering doorklinken. “Hij was soldaat, maar zou een prima verkoper zijn geweest. Kon lullen als Brugman. Zijn onophoudelijke getetter werd hem niet voor niks fataal. Hij verried zichzelf met zijn stemgeluid.”

Tijdens de slag om Saigon fluisterde hij te hard in een tunnel. Zijn stem droeg ver en alarmeerde vier Vietnamezen. Ze omsingelden hem en hij werd in een put met snelgroeiend bamboe gejonast.

Guillaume heeft zijn radde tong dus niet van een vreemde. “De oude baas kon goed overweg met woorden. En alsof hij zich alsmaar wilde oefenen, sprak hij constant. Ook tijdens het eten.”

De handelaar weet nog dat zijn vader zich een keer verslikte. “We aten groentesoep met alfabetvermicelli. De letters die hij ophoestte, belandden naast zijn soepbord en vormden de zin ‘bij aankoop elektrische schok cadeau’. Geloof het of niet. Zelf geloof ik het nog steeds niet. Zien is geloven, wordt gezegd. Toch geloof ik het niet.”

“Welbeschouwd had hij zijn leven beter niet gewaagd als soldaat,” mijmert de Vlaming verder. “Oud gereedschap ophalen bij de mensen en dat verkopen vanuit een marktkraam om zijn gezin te onderhouden, had ook gekund. Gouden handel voor de mooipraters, kan ik wel zeggen. Geen kosten, enkel baten.”

Vasthoudend zijn in gesprekken, weet de marktkoopman, daar gaat het om. “Verbaal op klanten blijven inhakken tot ze iets kopen. Iets kopen als aanleiding om weg te gaan. Ik heb trouwens een nieuwe partij handbijlen. Twee euro het stuk.” De radde tong van Guillaume is het product van de week. Dat spreekt.


donderdag 24 december 2009   —  5 reacties » Lees meerLees minder

Onpersoonlijke kerstgroet

HetRozeOlifantje

In tijden waar gepersonaliseerde mailings de overhand hebben en merken de conversatie aangaan met hun doelgroep, hebben wij van Het Roze Olifantje besloten zoiets niet te doen.

Geen social-media-twitter-facebook-hyves-widgetgeneuzel, maar de standaardste kerstwens die er te verzinnen valt: ‘Merry Christmas’ op een stockbeeld. Niet eens één van Getty of Corbis, maar van de Aldi onder de stocksites: iStockphoto. En om dit onpersoonlijke kerstgevoel compleet te maken, kun je de kerstgroet ook downloaden als bureaublad. Voor op je werk. Waar je toch niet bent met kerst.

1680×1050 | 1600×1200 | 1024×768


woensdag 23 december 2009   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Over echte mannen gesproken

Echte mannen schaatsen de Elfstedentocht. Die verkiezen het hobbelige natuurijs boven het gladgestreken ijs in Thialf. Echte mannen bidden deze dagen tot de ijsgoden voor een nieuwe Elfstedentocht. Echte mannen gaan niet naar de bioscoop om De Hel Van ’63 te bekijken; ze weten hoe het is.

Die mannen passen prima binnen de selectiecriteria voor de Koninklijke Landmacht, zou je zeggen. Maar als je op zoek bent naar spijkerharde commando’s, worden die criteria nog wat aangescherpt.


dinsdag 22 december 2009   —  6 reacties » Lees meerLees minder

Hand voor de mond

Foto34

Ik weet nog goed, vroeger. Samen met alle andere berenwelpjes op school deden we altijd wie het grappigst was. Ik won nooit. De beertjes begrepen mijn sarcasme niet, en in scheten laten was ik gewoon niet zo goed.

Toch kreeg ook de schetenbeer vaak niet de meeste lachers op de hand. Nee, die rol was weggelegd voor het welpje met de hilarische grappen over hoesten. Hoe zijn vader hoest, en zijn moeder. En de kuch van zijn zusje was ook maandagmorgenhumor ten top.

Het was geen toeval dat dat berenjong altijd victorie kraaide met zijn hoestgrappen. Zie de recente commercial van Bisolvon, waaruit blijkt dat kinderen écht grappen maken over papa’s longembolie. Lache!

Niet voor mij dus. Ik hekel deze spot. Is het niet om de slechte teksten, dan toch wel om de meelijwekkende moeder die volgens mij een autocue voor zich heeft staan. Of de vader en het kindje, die een Wii-controller gebruiken zoals niemand hem ooit gebruikt heeft.

Of het kindje met het uitvallende melkgebit, dat waarschijnlijk acteerles heeft gehad van Cindy Crawford. Eigenlijk is alleen het andere meisje enigszins te pruimen, maar dat heeft dan weer rood haar.

Ik hou inderdaad mijn hand voor mijn mond als ik deze televisiecommercial zie. Niet omdat ik moet hoesten, maar van pure ontzetting.

Thnx to HardCopy


maandag 21 december 2009   —  4 reacties » Lees meerLees minder

Alle glans verloren

FloorCeiling

Creativiteit om de creativiteit. Schijt aan de doelgroep en schijt aan enige vorm van communicatie met die mensen. Dit idee gaat mee voor de prijzen. Dat moeten de creatieven van deze advertentie gedacht hebben. Hoop ik tenminste. Want als ze serieus van mening waren dat iemand deze visuele breinbrekers gaat snappen, adviseer ik hun nu te stoppen met een carrière in de reclame.

KiwiKwixWax

Tot zover ongenuanceerde uitspraken over de mannen van McCann-Erickson in Thailand. Dan schakelen we nu over naar Spanje, alwaar de mannen van DraftFCB zich vergrijpen aan dezelfde non-communicatie. Deze keer niet voor Kiwi Kwix Wax (dekatkrabtdekrullenvandetrap) maar voor Pronto. Zelfde vloerpoetsmiddel, ander merk, zelfde effect. En dus ook zelfde advertentie.

Pronto


zondag 20 december 2009   —  1 reactie » Lees meerLees minder

PVDW: de flights van John Lowe

Lowe

Zo er een doorsneeleven bestaat, had John Lowe het niet. Op zijn twaalfde wist de Engelsman uit New Tupton al dat hij zijn dagen niet ging slijten als een saaie procesbeheerder bij een verzekeraar die ‘s avonds spannende series volgt op televisie.

Lowe, geboren in 1945, zou wereldvermaard darter worden, en de gentleman van de sport. Hij werd darter en bleef darter. Won onder meer drie wereldtitels in drie verschillende decennia en kreeg gaandeweg de bijnaam Old Stoneface.

Hij was de eerste die, voor televisiepubliek, de zogeheten nine dart finish gooide. Dat geschiedde op 13 oktober 1983 tijdens het World Matchplay-toernooi en is, ter vergelijking, ongeveer even moeilijk als een 300-puntenwedstrijd spelen bij bowlen.

Omdat Old Stoneface ondanks zijn overwinningen ten allen tijde netjes en bescheiden bleef, boerde hij goed met darten, mede dankzij sponsorgelden.

De man neemt sinds 2008 niet langer deel aan de kwalificatiereeksen voor het wereldkampioenschap. Niettemin is hij tot op heden een merk. Sets van drie dartpijlvleugels met zijn gezicht erop weten hun weg naar de klant nog steeds te vinden. Daarom zijn John Lowe’s flights het product van de week.


vrijdag 18 december 2009   —  1 reactie » Lees meerLees minder

Bij het afval

Hepar1

Hépar is gebotteld water dat de stoelgang bevordert. Het zorgt ervoor dat je afvalstoffen beter worden afgevoerd. Met het woord afvalstoffen is de link met een vuilnisbak snel gelegd. En ja, ook die, moeten worden geleegd.

Plak een poster van een drinkende vrouw op zijn kop op de zijkant van een Kliko en de klep wordt automatisch haar derrière. Met de gedachte is op zich niets mis. Het is alleen erg jammer dat de uiting alleen werkt wanneer de bak op zijn kop hangt in een vuilniswagen. En dat moment is kort.

Feit blijft dat het grootste gedeelte van de dag de posters op zijn kop staan en de boodschap onduidelijk is. Daarbij is de combinatie tussen fris bronwater en stinkend vuilnis discutabel. Na een pak zout zou ik er nog geen dorst van krijgen. Het resultaat is een stinkende, Bruine Beer. Een typisch voorbeeld van een idee wat creatief gezien klopt als een bus, maar communicatief de plank volledig misslaat.

Hepar2