Een kartonnen bord met de tekst ‘pour l’alcool et la drogue’ is een goudmijn voor straatmuzikant Ruben. Met het bord presenteert hij zichzelf als een drugsverslaafde alcoholist. Hij stelt zichzelf ermee in een kwaad daglicht, maakt in feite antireclame voor zichzelf. En zo haalt hij dagelijks ongeveer honderd euro op.
Ruben had cocaïne, heroïne en alcohol nodig om op het idee te komen. Inmiddels is hij al jaren afgekickt. Hij heeft een huis, vrouw en spaargeld. Op zonnige dagen zit hij in de zon, in het centrum van Montpellier, in kleermakerszit, gitaar te spelen, chansons zingend en monsterhits als ‘Is dit alles?’ van Doe Maar. Zijn bord is het product van de week.
Is dat De Neus, daar op de achtergrond?
Holleeder? Weet ik niet. Weet wel dat Ruben, voordat hij verslaafd raakte, bij Symantec in Amsterdam werkte. Als netwerkbeheerder. Mijn vader en hij waren collega’s.
Schijnt dat hij tegenwoordig ook lezingen geeft op scholen. Over drugsgebruik en een bestaan als dakloze. Hij weet waarover hij praat. Hij is overal verslaafd en dakloos geweest. In Sydney via Tahiti en Guinea tot in Frankrijk.
Volgens mij is het Gene Hackman