Ondanks dat het een grijze muis is – want het onderwerp stamt uit 2001 – een review van dit boek: Check Mail van Matt Beaumont. Een erg vermakelijk boek over een fictief reclamebureau in London: Miller-Shanks. De opzet ervan is uniek. Het verhaal is geschreven aan de hand van het mailverkeer binnen het bureau. Even wennen. Maar dat wennen gaat vrij snel. Binnen een paar bladzijden weet je wie wie is, met wie ze mailen en wat het onderwerp is.
Binnen het bureau werken onder andere een megalomane CEO die niet onderdoet voor een gemiddelde dictator, een pacifistische copywriter met een rugzak vol principes, een handvol artdirectors die bovenmaats verslaafd zijn aan seks en drank (niks nieuws dus), een creatief directeur die al in het graf ligt zonder dat hij dit beseft en een kruiperige cliënt service director met opvallend bruine armen.
De rode draad is de pitch op het account van Coca-Cola en een mailserver die voortdurend, als de CEO een interne mail wil versturen, ervoor zorgt dat deze mail ook terechtkomt in Helsinki. Daar bevindt zich namelijk een andere vestiging van de Miller-Shanks-groep. Ik heb regelmatig in een deuk gelegen. Ik herken, ondanks dat het erg dik is aangezet, toch wel heel veel uit het mooiste vak ter wereld.
Auteur: Matt Beaumont
Taal: Nederlandstalig | Vertaald door Ineke van Bronswijk
Afmetingen: 137x22x215 mm
Gewicht: 544 gr
ISBN10: 9032507451
ISBN13: 9789032507459
Verkrijgbaar bij onder andere Bol.com
Amen, dit boek is een absolute topper!
One of my personal favorites :-)
‘Briljant’ boek inderdaad. Kreeg het jaren geleden in handen van Arjan H. uit Breda. Was meteen verkocht. Je gaat echt karakters uit het boek zoeken en vinden in je eigen omgeving.
Bij de V&D in Tilburg zullen ze hier vast een bestseller aan hebben gehad. In de budgetboekafdeling verscheen regelmatig een stapel van de roze rakkers. Wanneer ik ze onverhoopt tegen het lijf liep waren ze gelijk allemaal weg. Ik heb er zelf in totaal een stuk of twintig gekocht en de overige werden weggegraaid door omstanders die mij met de stapel naar de kassa zagen lopen en dachten dat het hier om een waardevolle vondst ging. Die twintig boeken doneerde ik als afscheidscadeautjes aan oud collega’s of ‘zomaartjes’ aan geïnteresseerde vakbroeders en -zusters, met het verzoek erin geschreven of ze na het lezen de boeken door zouden willen geven nadat ze een kleine recensie in het boek hadden geschreven. Ben best benieuwd waar ze uithangen en of ze veel gelezen zijn.