Een commercial van Johnny Walker – jip, dat is met dubbel n. Het thema van Johnny Walker was een tijdje ‘Keep Walking’. In een van die commercials zat bijvoorbeeld Harvey Keitel, die inderdaad bleef lopen. Nu is het thema anders vertaald. In plaats van in beweging te blijven, is het nu de juiste beweging (lees: richting) kiezen, vandaar het kruispunt.
De man in deze commercial staat ook voor die keuze: met wie zal hij meeliften en in welke richting? Een mooie commercial, die qua sfeer niet onder doet voor een film als ‘Paris, Texas’ van Wim Wenders. Maar één ding blijft bij mij hangen nu ik dit gezien heb: doet whiskeygebruik dat met je? Goede keuzes maken in je leven, okee… Maar er zo uit zien en zo’n triestigheid uitstralen? Ik denk dat hij de vorige avond net even te ver gelopen heeft.
Ik denk dat de commercial niet echt zal leiden tot meer verkoop. Ik voelde me in ieder geval aardig beschonken bij het kijken, dus een Johnny Walker had ik niet meer nodig…
ksnap er geen fles van
Die reclame is niet moeilijk te begrijpen, jacko. Je doet net alsof je nog nooit doodmoe en roeszuchtig op een spreekwoordelijk kruispunt bent uitgekomen. Probeer tussen de regels te lezen.
Die man is niet triest, maar moe en rusteloos, want hij is inderdaad al een poos aan het lopen. Hij is blut bovendien en heeft persoonlijke problemen. Dat zie je. Tussen de regels zegt hij dit: “Ik, Frank Darro, verbraste mijn geld in Tucson. In een casino, tijdens een zakenreis. Verspeelde mijn horloge en auto in een poging het geld terug te winnen. De poging mislukte. Voelde me vervolgens gepakt door de croupier. Hij verbood me door te spelen met mijn trouwring als inzet. Was te weinig waard zonder bijbehorende vrouw, zei die. Ik maakte geen stampij, hield de eer aan mezelf en verliet het casino. Verkocht mijn trouwring toen maar aan een lommerdhouder. Kocht er een paar gympen en een fles whisky voor, en zette het op een lopen, om het bestaan te overdenken. Liep mee met de windrichting, om geen stuifzand in de ogen te krijgen. Werd overvallen door een stel Mexicaanse overvallers. Gaf hen de bodem van mijn whiskyfles. Liet een baard groeien en voor ik er erg in had, was ik op dit kruispunt beland.”
Een kruispunt, midden in de woestijn van Arizona. In een setting met, behalve het kruispunt, een ontvangstschotel, boomstronk, afvalcontainer en verder niets dan borden met ‘keep out’ erop. De alcohol is verdampt en uitgewerkt. Darro begint te ontnuchteren en ziet ineens weer overal gevaren opdoemen. Het gevaar van liften met een onheilmagneet: de chauf in de auto met kooiconstructie, EHBO-koffer op de imperiaal, gevarendriehoek op de achterklep, enzovoorts. Het gevaar van in een auto stappen bij een als schoonheid vermomd reptiel uit de op feiten gebaseerde sciencefictionserie V. En het gevaar van meerijden met een uit de gevangenis ontsnapte psychopaat.
Waarnaar de man terugverlangt, is de roes van toen hij op whisky liep. Toen hij nog kalm was. Niet overal gevaar in zag, maar gewoon gíng. Want ja: hij wil de tijd die hem rest doorbrengen in ‘de veiligheid van een bestaan zonder de belofte van spanning’. En whisky zorgt ervoor. Die neemt angsten weg. Maakt gevaren onzichtbaar. Johnny Walker is de dealer. Schakelt remmingen en opmerkzaamheid uit. Als de man genoeg alcohol in de bloedbaan had, was hij gewoon bij de vrouw met de speciale ogen ingestapt en had hij niet filosofisch lopen doen. Allemaal aan het whisky-infuus, is de boodschap. Simpel als gedag zeggen.
Mooie film. Past m.i. heel goed bij een merk als Johnny Walker. En met Paco’s verhaal wordt het alleen maar beter.
Hee Paco, het is weer een prachtig epistel. Mag ik jou, de volgende keer als een presentatie niet soepel dreigt te gaan verlopen, meenemen… Met zo’n overredingskracht komt het met elke campagne goed :)
…en dat verhaal van paco moet dan weer meegestuurd worden voor de extra ‘snap’. Het filmpje past bij Johnny Walker, mee eens, maar ik blijf het fucking vaag vinden.