Waarschijnlijk geen opzet, maar wel onhandig. Het nummer in de commercial van Lacoste is exact hetzelfde als dat in de commercial van RVS. Niet echt slim, lijkt mij, omdat ik denk dat mensen RVS associëren met het liedje gezongen door Bonnie Beecher. Of kijk ik te veel reclame op tv en is de rest van Nederland de RVS-commercial al vergeten?
Voetbal is een eenvoudige, fotogenieke balsport. Niet voor niks de populairste van Nederland. En naar het schijnt, wint voetbal slechts aan populariteit dankzij een actie van supermarktketen Albert Heijn.
Bij elke tien euro aan boodschappen die je in een van de vestigingen koopt, krijg je vijf stickers. Op elke sticker staat een actiefoto van een voetballer uit de eredivisie, het embleem van de club waarvoor hij uitkomt, zijn positie in het veld, geboortedatum, lengte en gewicht.
Wie wil, kan alle stickers verzamelen en ze in een speciaal daarvoor ontworpen verzamelalbum plakken. Niemand wil dat, behalve de meeste mensen, met als gevolg dat de omzet van Albert Heijn stijgt door de actie. En dat in een tijd dat je alleen schoenmakers, waarzeggers en occasiehandelaren nog hoort zeggen dat de omzet stijgt.
Vele merken kiezen een celebrity als ambassadeur. Nationale en internationale campagnes worden, vaak met succes, opgeleukt door een bekend gezicht (of lichaam). Toch zien we steeds vaker campagnes die stopgezet zijn, omdat de ster in kwestie zich even niet bewust was van de verantwoordelijkheid die zo’n verbintenis met zich meebrengt.
Denk bijvoorbeeld aan de recente rel rondom olympisch zwemkampioen Michael Phelps en zijn wietpijp. (Phelps verloor zijn contract met Kellogg’s.) Of aan de losse handjes van popster Chris Brown. (Kaumgomgigant Wrigley haalt nieuwe commercial met hem erin van de buis.) Vraag me af of een merkcampagne eigenlijk wel afhankelijk moet zijn van het maatschappelijke verantwoordelijkheidsgevoel van een celebrity. Wat vinden jullie?
Surfen en Iers bier. Guinness welteverstaan. Een betere combinatie bestaat niet. Deze commercial is onderdeel van de ‘Good things come to those who wait’-campagne en laat – als je het mij vraagt – perfect het beste van twee werelden zien. Het wachten op perfectie. De Hawaïaanse surfers op hun perfecte golf, de consument op zijn perfecte Guinness. Ik wacht graag op allebei.
De Celebrate Originality-campagne van Adidas is echt wunderbar. Met onder andere een zéér dikke commercial (inclusief tig sterren en lekker muziekje), een uitgebreide, inspirerende website die je zeker even moet bekijken en een Facebook-contest. Ik zeg: leuk feestje!
Skoda is goed bezig met hun communicatie de laatste tijd. Waar ze eerst een beetje een suffig imago hadden, zijn ze recentelijk steeds innovatiever bezig. Een tijdje geleden brachten ze de Octavia op opvallende wijze onder de aandacht door deze op afstand bestuurbaar te maken. Je kon er niet mee rijden helaas, maar wel toeteren, de ruitenwissers aanzetten en verschillende teksten uit een luidspreker laten schallen. Iedere bezoeker had 2 minuten de controle over de Skoda die ergens in Nederland geparkeerd stond.
Nu loopt er een campagne om de Skoda Fabia aan de man te brengen. De Mini Cooper-achtige auto is verkrijgbaar in meer dan 169 kleurencombinaties. “Poeh, kiezen…” hoor ik de consument al verzuchten. Geen nood, op de speciale actiesite staan 2 mannen klaar die de auto overspuiten in de kleuren die jij aangeeft. Best slim van Skoda.
Het nieuwe logo van Gall & Gall stamt al uit 2007. Een prachtig logo, ontwikkeld door Millford Brand-id in Leiden. Een G met in de restruimte de vorm van een fles met etiket. Op 11 mei 2007 werd de eerste gerestylde winkel van Gall & Gall geopend in Leidschendam. Een pilot-winkel met als doel te testen hoe alcoholminnend Nederland reageert op de nieuwe positionering van het merk. Pas in 2008 volgden op chronologische volgorde de pilot-winkels in Leiderdorp, Leiden en Muiden.
Ondertussen is het 20 februari 2009 en heb ik nog steeds niets van de herpositionering vernomen. Hoog tijd dus om de website van Gall & Gall eens te checken. De site heeft nog steeds zijn oude jasje aan, en dat kan bij een geleidelijke verandering van je positionering. Het is alleen jammer dat er na heftig klikken en scrollen niets te vinden is over de nieuwe uitstraling. Op zo’n verfrissende corporate identity mag je namelijk best een beetje trots zijn.
Iedereen moet tegenwoordig z’n eigen weblog hebben. Kansloos. Nu weer een werkloos geraakte reclamecreatief uit de VS. Het enige wat ‘m onderscheidt van de anderen, is het feit dat hij zijn blog aanwendt om andere werkloze creatieven aan een nieuwe baan te helpen. Verder allerlei weetjes en feitjes. Ach, kijk zelf maar: www.pleasefeedtheanimals.com. Gelukkig zijn wij heel anders.
Sinds korte tijd ben ik helemaal verslaafd aan de serie Mad Men. Een Amerikaanse televisieserie van de maker van onder andere The Sopranos die gaat over ‘the finest Ad-men of Madison Avenue’, ook wel Mad Men genoemd. Het verhaal speelt zich af in de jaren ’60, toen de reclamewereld nog écht sex, drugs en rock & roll was: maîtresses, whisky bij het ontbijt en oesters als lunch. De styling is ontzettend goed gedaan; alles ademt de jaren 60 in en sigarettenrook weer uit. Want: wat wordt er veel gerookt in de serie! (Geen wonder, er werd in die tijd nog geadverteerd met een doktersadvies in iedere advertentie.) Helaas is de serie nog niet op tv in Nederland, maar ze staat wel op de planning voor 2009 bij de Vara. Voor hen die, net als ik, niet kunnen wachten: de serie is online verkrijgbaar bij bol.com of amazon.
De trailer van seizoen 1:
In 2008 vestigden zich vrijwel tegelijk twee nieuwe zaken aan de Spoorlaan in Tilburg. Uitzendbureau Creyf’s op nummertje 372 en fastfoodketen Subway op nummertje 374. Inderdaad: het zijn buren, maar dat heb je als nietsvermoedende voorbijganger niet meteen door. Beide zaken hebben namelijk precies dezelfde kleuren groen en geel in hun geveluitstraling zitten. Zo lijken ze samen één grote zaak te vormen. Een typisch geval van ‘unlucky’, want vanaf nu is de kans groot dat een argeloze klant een intakegesprek krijgt bij de Subway terwijl hij zin heeft in een stokbroodje Meatball Marinara van de Creyf’s. Ik erger me er in ieder geval groen en geel aan.
